หลายวันต่อมา_
"ไปนอนกลางวันสักหน่อยไหม ไม่ต้องช่วยทำงานนักหรอก" เสียงเข้มเอ่ยบอกโซเฟียในชุดคลุมท้อง กว่าจะบังคับเธอใส่ได้ก็เล่นซะเหนื่อยไปหลายรอบ แถมเธอยังชอบมาตรวจงานกับผู้ช่วยคนสนิท ทำเหมือนว่าร่างกายมีตัวคนเดียว
"ยังค่ะ เมื่อคืนนอนเต็มอิ่มมากๆ เลยไม่ง่วงเลย" เธอนอนสบายในห้องส่วนตัว เพราะกดล็อคแน่นหนาทุกอย่างกันคนลอบเข้ามาลักหลับ ผิดกับใบหน้าหล่อเหลายังซูบตอบ ราวอดนอนช่วงกลางคืนมานาน
"สงสัยต้องทำอะไรบ้างแล้วล่ะ" ร่างสูงพยักหน้าให้บอดี้การ์ดทิ้งระยะห่าง แล้วโอบไหล่มนให้เธอเดินมาพร้อมเขา เพราะอยากตอนนี้เป็นเวลาส่วนตัวบ้าง
"ปล่อยค่ะ!"
"ทำไม?"
"เราไม่ได้เป็นอะไรกัน..กรุณาเว้นระยะห่างๆ เลยค่ะ" เธอรีบร่นถอยหลัง
"แต่หมอบอกว่าต้องระวังให้มากขึ้นนะโซเฟีย" เสียงเข้มมันอ่อนลงกว่าทุกครั้ง เวลานึกถึงวันที่พาเธอไปฝากครรภ์ ได้เห็นภาพอัลตร้าซาวด์ลูกคนแรกที่รอคอย สัญชาตญาณความเป็นพ่อก็ยิ่งรัก
