ตึก! ตึก! ตึก! หลังโซเฟียจัดการกับมื้ออาหารรอบดึกเสร็จ เลยถือถาดเนื้อสำหรับเจ้าเสือป่าลงมายังชั้นใต้ดิน เพราะคิดว่าคืนนี้ตัวเองคงนอนไม่หลับ พอได้นึกถึงเรื่องพ่อของลูก
"เธอยังไม่นอนอีกหรอ หรือยังไม่ได้ทานข้าว" เสียงเข้มเอ่ยถามทันที ยามเจอคนท้องในชุดนอนลงมาชั้นล่าง เจ้าสัตว์ร้ายข้างกายเขาก็รีบกระโดดทักทาย อย่างกับดีใจเวลาเจอหน้าโซเฟีย
"ทานแล้วค่ะ กินหมดถ้วยเลย" เธอนำถาดเนื้อไปใส่ในกรง เห็นร่างสูงสวมเพียงกางขายาวตัวเดียว บนแผ่นหลังกว้างมีผ้าก็อตปิดบาดแผล ทำหัวใจดวงเล็กก็ดิ่งกระตุกวูบ
"ฝีมือฉันพัฒนาขึ้นไหม"
"เหมือนเดิมค่ะ พอแก้หิวได้บ้าง" คนท้องมานั่งข้างร่างสูง วางมือสัมผัสกับแผ่นกว้างสำรวจรอยช้ำรอบๆ พบว่ามันเป็นสีม่วงเข้ม แต่ยังไม่เห็นรอยแผลภายใต้แผ่นผ้า
"ไม่ต้องห่วงฉันหรอกนะ แค่นี้จิบๆ เอง" มือหนาช้อนอุ้มให้คนท้องมานั่งตัก ใจแกร่งมันเต้นพองฟูกว่าครั้งไหนที่โซเฟียไม่ได้ต่อต้านเขาเลย
