ในวันจันทร์คุณเรียนจนฟ้ามืด เเต่ก็ยังหอบขนมมานั่งทานกับผมสองคน
ผมฟังคุณเล่ากิจวัตรประจำวันเเละเรื่องราวเก่าๆ จนคุ้นหู เเต่มันก็ยังสนุกจนผมอยากจะฟังอีก
ผมว่าเราสองคนมีอะไรที่เหมือนกันนะ..
ในเรื่องของความทรงจำของผมอาจจะทำได้ไม่ดี เเต่ผมพยายามใช้ความรู้สึกในการฟังเขาอยู่
เช้าของวันอังคาร คุณหอบหนังสือมาให้ผมอ่านคลายเครียด เเต่ผมทำหน้าเอียนเเล้วยิ้มเเห้งให้ คุณหมอยิ้มทันทีเเล้วบอกว่าผมเหมือนโฮมคนเดิมไม่มีเปลี่ยน
คนที่เอียนตำรา ชอบเรียนรู้จากคนรอบข้างมากกว่า
อ้อ วันนี้หมอเข้ามาบอกว่าผมหายดีเเล้ว เเต่สมองของผมยังไม่หายดี มันอาจจะมีบางครั้งที่คลื่นความถี่ทำงานผิดปกติ
ผมอาจหลงลืมในชั่วขณะได้ เเต่ก็นั่นเเหละอาการนั้นยังไม่ปรากฏ ผมยังจำจูเนียร์เเละคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี
แต่ว่านะบางทีผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าหัวใจของผมด้วยหรือเปล่าที่ยังไม่ถูกรักษา
มันยังเจ็บปวดทุกครั้งเลยที่เห็นน้ำตาของคุณ
