ใครจะคิดล่ะว่ามาเฟียที่โหดเหี้ยมอย่างไอ้คาล มันจะทนอยู่บ้านนอกกับผมได้นานขนาดนี้ ขนาดผมแกล้งมันสารพัดมันยังไม่ยอมกลับกรุงเทพอีก
“โอ้ มาพอดีเลยตั๊วหนิ มา ๆ” (มาพอดีเลย มา ๆ)
ไ****ดกวักมือเรียกพวกผมเข้าไปนั่งที่ข้างสระน้ำที่เดิม
ที่นี่เป็นแหล่งรวมตัวของพวกผม เพราะไอ้หำแหล่มันต้องพาควายไอ้ใหญ่มากินหญ้าทุกวัน
“เอ้าหนิ ต้มไก่”
ผมยื่นต้มไก่ส่งให้ไอ้แหลมที่มันกำลังจัดเตรียมอาหารไว้รออยู่ก่อน มันจึงรีบรับไปเทใส่ชามให้เรียบร้อย
“เป็นได๋คาล ไข้แตกอยู่เบาะ” (เป็นไงบ้างคาล เมื่อคืนเป็นไข้หรือเปล่า)
ไ****ดเอ่ยถามเพื่อนรักของมันอย่างเป็นห่วง ไอ้คาลมันลอบมองผมเล็กน้อยก่อนจะตอบออกไป
“ไม่ว่ะ เมื่อคืนไอ้เดี่ยวมันเอายาพารามาให้น่ะ”
“ไคอยู่สั่น” (ดีแล้ว)
“โอ้ คือมีอึ่งยามนี้วะ” (โห ช่วงนี้มีอึ่งด้วยเหรอวะ)
ผมว่าพลางหยิบช้อนขึ้นมาซดน้ำต้มอึ่งกินแล้วทำหน้าฟินขั้นสุด ใส่ใบบักขามอ่อนมาคักแท้วะ (ใ
