บทที่ 3 เรียกแม่สิลูก
1246 คำ
“เจอกันอีกแล้วนะคะ” เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลัง ไทเปจึงหันไปมองตามเสียงที่พูดขึ้น ก็เห็นเป็นผู้หญิงคนที่เคยเจอที่ผับวันนั้น
“หม่ามี๊!” ไซรัสเอ่ยพูดขึ้นมาด้วยความแปลกใจที่คิดว่าเป็นแม่ของตน
“หืม เรียกแม่เลยเหรอลูก คิ คิ น่ารักจัง” นีน่าหัวเราะคิกคักและลูบผมเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู แต่มือหนารีบมาปัดให้เธอเอามือออกไปอย่างรังเกียจ
“มือเธอไม่ได้ล้าง แล้วมาลูบหัวลูกฉัน ถ้าลูกฉันเป็นหวัดขึ้นมาจะทำไง” ไทเปส่งสายดุ และพูดเสียงแข็ง
“ขอโทษค่ะ นีน่าฉีดแอลกอฮอล์มาแล้ว”
“ไซรัสขอโทษครับ ไซรัสคิดว่าพี่คนสวยเป็นหม่ามี๊ครับ” เด็กน้อยขอโทษด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วและตักไอศกรีมเข้าปากต่ออย่างเอร็ดอร่อย
“เรียกแม่ก็ได้ลูกน่ารักจัง” นีน่าขยิบตาให้ ไซรัสถึงกับเขินแก้มแดงเป็นมะเขือเทศ
“เธอจะบ้าเหรอ จะมาให้ลูกฉันมาเรียกเธอว่าแม่ แม่ของลูกฉันก็มี มาทางไหนก็เดินกลับไปทางนั้นหรือเดินไปที่โต๊ะของตัวเองเลย” เสียงเข้มเอ่ยดุด้วยความไม่ชอบใจและรีบเอ่ยไล่ให้คนตัวเล็กออกไปที่อยู่ ๆ ก็มาปีนเกลียวทำมาเป็นรู้จักกัน
“ทำไงดี โต๊ะเต็มซะด้วยสิ ไซรัสให้พี่นั่งด้วยคนได้ไหมครับ” นีน่าหันมายิ้มหวานให้เด็กน้อย
“ได้ครับ นั่งข้างไซรัสก็ได้ครับพี่คนสวย” ไซรัสยิ้มด้วยสายตาที่แพรวพราวและตักไอศกรีมแสนอร่อยเข้าปาก
ไทเปหรี่ตามองผู้หญิงคนตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจที่เธอทำเข้ามาตีสนิทกับไซรัสทั้งที่ไม่รู้จักกันเลย
“นายมาคนเดียวเหรอ” นีน่ายิ้มและส่งสายตาหวานหยดย้อยไปให้ไทเป
“มีตาก็มองสิ ว่ามากี่คน”
“หืม....ปากร้ายแบบนี้สเปคเลย” ไทเปมองผู้หญิงคนตรงหน้าอย่างอึ้งที่พูดออกมาได้หน้าตาเฉย เขาไม่เคยคิดเลยว่าทักเธอผิดวันนั้นแล้วเธอจะมาตามเขาแบบนี้ ไม่รู้ว่าตามไหมแต่ดูเหมือนเธอจงใจปรากฏตัวให้เขาเห็น
“เธอตามฉันมาเหรอ”
“เปล่า นีน่านัดเพื่อนที่นี่พอดี นู้นไงโต๊ะนั้น” เธอชี้ไปให้ดูกลุ่มเพื่อน แล้วมีคนโบกมือตอบมาให้
“ไหนบอกโต๊ะเต็ม ก็มีโต๊ะแล้วนี่โกหกเด็กมันไม่ดีนะ”
“นั่งนี่กับไซรัสก็ได้ครับ ไซรัสชอบ” เด็กน้อยยิ้มแป้นมาให้และทำเสียงออดอ้อน
“เดี๋ยวเถอะพ่อจะไปฟ้องหม่ามี๊ว่าเราหรี่สาว” ไทเปแกล้งดุ แต่เด็กน้อยกลับอมยิ้มชอบใจพร้อมกับแก้มสองข้างที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ไซรัสทานไอศกรีมเสร็จแล้ว ไซรัสไปเที่ยวไหนต่อค่ะ” เธอหันมาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนให้กับเด็กน้อยหน้าตาน่ารัก แค่เธอเห็นก็หลงรักทันที นี่สินะที่เขาบอกเนื้อคู่มักจะมาโดยไม่รู้ตัวแถมมาพร้อมกับลูกทีเดียวเชียว
“ไปสวนสนุกครับ”
“พ่อตกลงแล้วเหรอว่าจะพาเราไป” ไทเปพูดแกล้มดุ
“คุณพี่คนสวยพาไซรัสไปได้ไหมครับ คุณพ่อไทเปใจร้ายแล้ว”
ไทเปมองตาเขียวมาที่เด็กชายตัวน้อยที่ทำเสียงออดอ้อนทั้งที่ไม่รู้จักผู้หญิงคนด้านข้างเลยสักนิดแต่กลับเปิดใจให้อย่างง่ายดาย ไม่กลัวอันตรายว่าคนแปลกหน้าจะพาไปทำมิดีมิร้ายมันน่าจับตีก้นซะจริง ๆ เห็นผู้หญิงสวย ๆ เป็นไม่ได้หน้าทะเล้นทุกที
“นี่เธอต้องการอะไร”
“ต้องการนายไง” นีน่าตอบพร้อมยิ้มหน้าเป็นให้
“เธอท่าจะบ้านะ”
“พ่อไทเปพูดไม่เพาะ ไซรัสฟ้องหม่ามี๊นะ”
“พ่อขอโทษครับ ไซรัสทานต่อเลยครับ พ่อจะนั่งเงียบ ๆ”
“หล่อแล้วยังอบอุ่นอีกอ่า มามีลูกกับฉันเพิ่มสักคนดีกว่าไหม” นีน่าพูดและอมยิ้มที่เห็นเขาถลึงตาใส่มาที่เธอ
ไทเปได้แต่ส่ายหน้าเพราะไม่สามารถพูดคำหยาบได้ต่อหน้าไซรัสที่คอยมองเขาตลอดเวลา
“เย้ๆ พี่คนสวยจับมือไซรัสหน่อยได้ไหม” นีน่าหันมาอมยิ้มให้เด็กร้อยหน้าตาน่ารัก ตัวแค่นี้ก็รู้แล้วว่าหล่อขนาดไหน
“ได้สิครับ” เธอแบมือให้เด็กน้อยจับ และคอยแอบชำเลืองมองคนตัวสูงที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ สงสัยยังคงงอนที่เธอถือวิสาสะตามมาด้วย เพราะเธอถือคติประจำใจเอาไว้ ด้านได้อายอดค่ะ อยากมีผัวก็ต้องตามตื๊อให้ถึงที่สุด
เธออมยิ้มและคอยชำเลืองมองทั้งเขาและเธอที่เดินจูงมือเด็กชายตัวน้อยคนละข้างเหมือนพ่อแม่ลูก เธอยิ้มและคิดเออเองว่าซ้อมไว้ก่อนถ้าเป็นแฟนเขาเมื่อไรเธอจะได้เลี้ยงลูกให้เขา
“คราวนี้บอกฉันได้แล้วว่าเธอต้องการอะไรถึงได้ตามฉันต้อย ๆ แบบนี้”
“ก็บอกไปแล้วไง ว่าฉันต้องการนาย”
“เธอท่าจะบ้านะ ฉันรู้จักเธอเหรอ ฉันไม่คบกับใครมั่วซั่วรู้เอาไว้ด้วย”
“นีน่าเองก็ไม่ได้คบกับใครมั่วซั่วนะ แต่คืนนั้นพรหมลิขิตคงทำให้เราสองคนได้เจอกัน”
“มันไม่ใช่พรหมลิขิต เป็นเพราะฉันทักคนผิดเข้าใจไหม”
“นั่นแหละเขาเรียกพรหมลิขิต ไม่รู้แหละไม่ว่ายังไงนายก็ต้องเป็นของฉัน และฉันจะเป็นแม่ให้ลูกของนายด้วย”
“ยัยบ้า” ไทเปพูดด้วยความอารมณ์เสียและเดินหนีคนตัวเล็กมายืนดูไซรัสที่กำลังขี่ม้าหมุนอย่างสนุกสนานถึงแม้เขาจะอายุเกือบสองขวบแต่ความฉลาดและความเก่งต้องยกให้ไซรัสจริง ๆ ไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแถมรู้มากอีก
“เดินหนีทำไม ฉันชอบนายจริงๆ นะเนี่ย”
“ยัยบ้ากลับไปเลยนะ ไม่ต้องตามมาอีก”
“ยิ่งไล่ฉันก็ยิ่งชอบ เพราะฉันชอบอะไรที่มันไม่ได้มาง่ายๆ มันเร้าใจดี”
“ยัยประสาท” ไทเปด่าและเดินเข้ามารับไซรัสจากรางม้าหมุน และพาเดินดูของเล่นอย่างอื่นต่อ
“เล่นรถหมึกไหมครับ” ไทเปชี้ให้ดูรถที่หมุนเป็นวงกลมคล้ายๆ หนวดปลาหมึกที่ดูปลอดภัยสำหรับเด็กวัยเกือบ2ขวบ ไซรัสพยักหน้า เขาจึงพาขึ้นนั่งและให้พนักงานล็อกกุญแจไม่ให้หลุดร่วงไปข้างล่างได้
“ทำไมนายอบอุ่นแบบนี้เนี่ย มีลูกเพิ่มกับฉันสักคนไหม” นีน่าเข้าถามและทำตาปริบๆ ใส่เขา ไทเปได้แต่เงียบเพื่อปัดรังควาน โดยใช้ความเงียบสงบสยบความเคลื่อนไหว
ไทเปมองตาขวางและหันมาสนใจไซรัสที่กำลังโบกมือบ๊ายบายให้เขาอย่างสนุกสนาน
“นายอบอุ่นขนาดนี้ ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้ทิ้งนายไปได้นะ ขนาดมีลูกด้วยกันเสียด้วย”
“เธอพูดถึงใคร” ไทเปขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเพราะไม่รู้ว่าผู้หญิงสาวด้านข้างพูดถึงใคร
“นายไง” นีน่าชี้นิ้วเรียวสวยไปที่เขาและอมยิ้มให้อย่างน่ารัก
เขาไม่พูดอะไรปล่อยให้เธอเข้าใจผิดไปแบบนั้น เพราะไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องมาอธิบายให้คนไม่รู้จักฟัง
-----------------------------
ชอบคตินิยามประจำใจของนางเอกจัง
ด้านได้อายอด ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
- ผู้เขียน
