เมื่อคุยกับคนนำทางและลูกหาบเสร็จแล้วจ่ายเงินส่วนที่เหลือพวกเราก็กลับกัน โดยแวะกินข้าวง่าย ๆ ร้านในหมู่บ้าน แต่รสชาติติดเค็มไปนิดจนฉันต้องกินน้ำเยอะ ๆ และอยากบอกคุณป้าเจ้าของร้านว่าหนูขอทำเองได้ไหม
สุดท้ายก็กลับมาพักผ่อนและฉันอาบน้ำแล้วรีบนอนทันที เพราะพรุ่งนี้งานหนัก แต่หลับได้สักพักคนที่อาบน้ำอีกรอบก็มากวนใจด้วยการลูบไล้ที่หน้าท้อง
“เฮีย...พริกง่วงอย่ากวน”
“แต่เฮียเ****น”
ฉันพึมพำออกมาเสียงแผ่ว ขณะที่ใบหน้าฝังอยู่กับหมอน ผ้าห่มคลุมถึงคางอยากจะหนี
แต่เสียงทุ้มต่ำที่ตอบกลับมาแบบไม่ให้ตั้งตัว ทำให้ลมหายใจของฉันสะดุด
ฉันลืมตาโพลงทันที ราวกับสมองสั่งให้สลัดความง่วงทิ้งไปในพริบตา ขนตาที่เคยปิดสนิท เด้งขึ้นราวกับสปริง
ใบหน้าเหวอค้าง ริมฝีปากเม้มแน่น พวงแก้มร้อนผ่าวขึ้นทันที ฉันกะพริบตาถี่ ๆ ตั้งสติให้แน่ใจว่าเฮียพูดอะไรออกมา
เมื่อกี้ฉันไม่ได้ฟังผิดหรอกใช่ไหม เพราะเฮียยังนอนอยู่ข้างหลังฉ
