“พี่น้ำว้าๆ มาดูนี่เร็ว” เสียงตะโกนเรียกดังลั่นของน้องชายทำให้คนที่นอนบนเตียงขยับตัวและลุกขึ้นมานั่งก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นดู แต่คนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนปิดตาแทบไม่ทัน ความอล่างฉ่างที่อยู่ตรงหน้ามันทำให้เธอกระอักกระอ่วนใจก่อนที่จะเดินออกไปหาน้องชายเพื่อหยุดเสียงเรียก
“อ้นเงียบๆ เจ้าของบ้านนอนอยู่” เด็กชายยกมือขึ้นอุดปากตัวเองทันทีแต่ช้าไปเสียแล้ว ชายเจ้าของบ้านพันผ้าขนหนูไว้รอบเอวอย่างลวกๆ แล้วเดินออกมาพิงประตูห้องนอนมองสองพี่น้องด้วยสายตาที่สัมผัสได้ถึงความพังพินาศหลังจากนี้
“คุณนับแสน” เสียงเอ่ยเบาหวิวหลุดออกมาทันทีเพราะเธอรู้ชะตาตัวเองดีว่านี่หนักกว่าการที่เธอห่ออาหารเหลือกลับบ้านไปกินอีก
“อ้นออกไปรอพี่ที่หน้าบ้านเร็ว” หลังจากน้องชายออกไปจนพ้นสายตาแล้วเธอก็เดินก้มหน้าเข้ามาหาเขาใกล้ๆ
“ทำไมไม่มองหน้าผม ชอบมองส่วนล่างของผมเหรอ”
น้ำว้าพยายามเงยหน้าขึ้นสบตาคนตรงหน้าแม้ว่าเธอจะรู้ส
