วันนี้น้ำว้าทำงานที่ CHA LA LA BEACH CLUB ด้วยความหงอยเหงา ชีวิตวัย 22 ปีของเธอต้องเจออะไรที่หนักหนาสาหัสขนาดนี้เลยเหรอ น้ำว้าพาตัวเองมานั่งพักในมุมเล็กๆของห้องพักพนักงานเพื่อให้ร่างกายได้สงบใจบ้าง ในขณะนั้นเองเธอก็ได้ยินเสียงเพื่อนพนักงานคุยกันดังขึ้นจากข้างๆ
“แก แกว่าชั้นไปทำงานนี้ดีมั้ย”
“งานอะไรวะ”
“เด็กเอ็น”
“ทำไมถึงอยากทำ”
“เพื่อนชั้นไปทำได้เดือนละเป็นแสนเลยนะ ได้ทั้งค่าดริ้งค์ ทิปจากลูกค้า ถ้าวันไหนลูกค้าพาเหมาห้องคาราโอเกะก็ยิ่งได้เยอะ ทำงานไม่เกิน 4 ชม”
“ต้องขายตัวแฝงมั้ยแกได้เยอะขนาดนั้น”
“ไม่ต้องโดนล้วงโดนจับบ้างก็ต้องมีแหละนิดๆ หน่อยๆ ”
น้ำว้าฟังจำนวนเงินถึงกับตาโตได้เดือนละเป็นแสนเลยเหรอ ใช่สิขนาดคุณนับแสนยังเคยแนะนำเลย
“โดนล้วงบ้างจับบ้างก็ไม่เป็นไรเพราะไม่มีใครเอาของคุณไปได้” น้ำว้าเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจจนเพื่อนร่วมงานเริ่มสังเกตเห็น
“น้ำว้า สนใจเหรอจ้ะ”
“อ้อ เปล่
