ใหญ่ ยาว สมฐานะ NC18+
1728 คำ
ลัลน์ลลิตเลี่ยงเข้ามาทำธุระส่วนตัวที่ห้องนอน ระหว่า'นั้นก็ไม่ลืมที่จะโทรหาปานชีวาเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนสนิทฟังด้วย เพราะไม่ว่าชีวิตนี้ของเธอจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ตาม คนที่อยู่เคียงข้างเธอมาตลอดนั่นก็คือปานชีวา
(แกทำไมไม่โทรบอกฉันฮะยายลัลน์)
"ก็ฉันเป็นลม ฟื้นอีกทีก็อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว"
(โอ๊ยยายลัลน์ แล้วตอนนี้แกเจ็บตรงไหนบ้าง ทำไมรีบกลับมาบ้านไม่นอนอยู่ดูอาการสักสองสามวัน8ะ)
"หมอบอกไม่ได้เป็นอะไรแล้ว แกช่วยใจเย็นๆ หน่อยสิ นี่กะจะไม่บอกแล้วนะ"
(ถ้าไม่บอกแล้วฉันรู้ทีหลัง ฉันจะโกรธยันลูกแกบวชเลย)
"ฮึ! ซาบซึ้งมากที่แกเป็นห่วง แต่ฉันก็ยังพอมีโชคอยู่ที่ได้ผู้หล่อๆ มาช่วยเอาไว้"
(ต๊าย ตาย ถึงว่าสิทำไมไม่โทรหาฉัน)
"ไม่ใช่ซะหน่อย เลิกคิดอกุศลได้แล้วน่า"
(แล้วนี่แลกไลน์กันไว้ป่ะ)
"ยังอ่ะ ตอนนี้เค้าหลับอยู่"
(กรี๊ดดดด เขาอยู่ในห้องแกเหรอ ว้ายๆๆ คนนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ ยายลัลน์เพื่อนจอมร่านของฉันถึงยอมลากมากินถึงในห้อง)
"นี่ เขาแค่มาส่ง แต่สงสัยจะเหนื่อยเลยหลับไป"
(ไม่จริงหรอก ฉันว่าเขาอ่อยมากกว่า)
ก๊อก! ก๊อก!
"คุณครับ อยู่ในห้องหรือเปล่า" ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องนอนของลัลน์ลลิตพอดี เป็นชรัญธรที่ตื่นขึ้นมาแล้วแต่ไม่พบเจ้าของห้อง
"แค่นี้ก่อนนะปลาดาว เขาคงตื่นแล้ว"
(จ้าเพื่อน ขอให้ได้ ขอให้โดนนะยะ)
"บ้า แกนี่นะ"
ลัลน์ลลิตยิ้มเขินๆ ให้กับคำพูดของเพื่อนสนิท เธอรีบเดินไปเปิดประตูห้องนอนออกไปพบคนที่อยู่หลังประตู
"คุณชรัญธรตื่นแล้วเหรอคะ"
"ครับ ขอโทษนะที่เสียมารยาทมาหลับในบ้านคุณ"
"ไม่เป็นไรค่ะ แล้วนี่คุณยังจะรับกาแฟอยู่มั้ย" ลัลน์ลลิตเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะเดินคคร่อมตัวผ่านเขาเดินไปทางห้องครัว
"เอ่อ...คุณไม่แต่งตัวก่อนเหรอครับ" ชรัญธรเลิกคิ้วถามเมื่อเห็นลัลน์ลลิตใส่เพียงเสื้อคลุมอาบน้ำ
ซึ่งสาบเสื้อหล่นลงมาอยู่ที่หัวไหล่อย่างหมิ่นเหม่ เคลื่อนตัวแต่ละทีก็พาลให้เห็นเนินอกขาวๆ ที่โผล่พ้นเสื้อคลุมออกมาอย่างเย้ายวน
"โทษทีค่ะ พอดีฉันชินกับการอยู่คนเดียว เลยไม่ได้คิดอะไร"
ลัลน์ลลิตเอ่ยก่อนจะจัดเสื้อคลุมกระชับให้เข้าที่เข้าทาง แต่ไม่ได้เดินกลับไปเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อย แต่ลงมือชงกาแฟให้ชรัญธรใหม่อีกครั้ง
ชรัญธรเดินตามเธอไปเงียบๆ แอบกลืนน้ำลายลงคอก้อนใหญ่ เมื่อไล่สายตามองหุ่นอันเซ็กซี่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็พาใจเตลิดจินตนาการถึงตอนที่เธออยู่ต่อหน้าเขาแบบไร้อาภรณ์ปกปิดเรือนร่าง ทำเอาคนหื่นอดคิดไปไกลไม่ได้
"คุณชรัญธรจะใส่น้ำผึ้งด้วยมั้ยคะ"
เมื่อเห็นว่าแขกในห้องเงียบไปนาน ลัลน์ลลิตที่กำลังหยั่งเชิงอยู่ก็เอ่ยถาม
"ได้ก็ดีครับ"
"ค่ะ"
ร่างเล็กตั้งใจเขย่งขึ้นเปิดตู้โชว์เหนือศีรษะเพื่อหยิบโหลน้ำผึ้ง แต่ไม่รู้ว่าเธอหรือปานชีวาที่เอาไว้ชั้นบนสุด ทำให้เธอเอื้อมมือขึ้นไปหยิบด้วยความยากลำบาก และเหมือนว่าโหลน้ำผึ้งจะถูกใช้ให้เป็นหนึ่งในจริตของเธอด้วย
"ให้ผมช่วยนะ"
เมื่อเห็นว่าโหลน้ำผึ้งอยู่สูงเกินเอื้อม ชรัญธรจึงเป็นฝ่ายเอื้อมมือขึ้นไปหยิบให้แทน
ทว่าลัลน์ลลิตกลับแสร้งเป็นตกใจ ปัดโหลน้ำผึ้งในมือของเขาจนมันหล่นลงมาตามแรงดึงดูดของโลก
"ว้าย..."
"คุณ!"
แขนแกร่งทั้งสองข้างกอดลัลน์ลลิตให้ไม่ให้ถูกโหลน้ำผึ้งหล่นกระทบ ทำให้ร่างกายทั้งสองเบียดเสียดกันอย่างห้ามไม่ได้เมื่อมือหนากดศีรษะของเธอให้ซบลงแผงอกของเขาตามสัญชาตญาณที่จงใจปกป้อง น้ำผึ้งในโหลหกเลอะเทอะตัวของชรัญธร ส่วนโหลแก้วนั้นตกแตกกระจัดกระจายเต็มพื้น
เพล้ง!!
ใบหน้าหวานซุกลงบนแผงอกกำยำ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ และเสียงหอบหายใจของเขา ทำให้เธอใจเต้นแรงออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ฝ่ามือเล็กวางทาบลงบนอกแกร่งที่โผล่พ้นเสื้อเชิ้ตอย่างลืมตัว
"คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ย"
"เปล่าค่ะ แต่คุณนี่สิเปื้อนไปหมดเลย แล้วอย่างนี้ยังอยากจะทานกาแฟ...อยู่มั้ยคะ"
ริมฝีปากร้อนฉ่าจุมพิตลงตรงบริเวณคราบน้ำผึ้งซึ่งเลอะเทอะอยู่บนแผงอกของคนตัวโต ลิ้นนุ่มนิ่มกระหวัดเลียชิมความหวานของน้ำผึ้งหยดแล้วหยดเล่า ชวนให้กายแกร่งร้อนฉ่าราวกับมีลูกไฟจำนวนมากวิ่งไหลวนอยู่ในเส้นเลือดเขา
“อา ~”
ทำเอาชรัญธรถึงกับแหงนหน้าขึ้นมองเพดานส่งเสียงคำรามออกมาจากลำคอหนาระบายอารณ์กระสันของตัวเอง เมื่อถูกจู่โจมอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
"เหมือนผมจะอยากกินอย่างอื่น มากกว่ากาแฟแล้วสิครับ" คนตัวโตไม่พูดพร่ำทำเพลง จับร่างเล็กขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์ครัวอย่างรวดเร็ว
"อ๊ะ!คุณ...คุณคงไม่คิดว่าฉันกระหายเซ็กซ์ ขนาดนั้นหรอกนะคะ"
ฝ่ามือเล็กวางทาบอยู่ที่แก้มสากทั้งสองข้าง ดวงตาคู่สวยจ้องลึกลงไปในนัยน์ตาคมอย่างไม่เกรงกลัวคำตอบ
"ทีแรกไม่คิด แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าใจของเราทั้งคู่นั้นตรงกัน"
"น่าอายจัง ฉันว่าฉันไม่เอาด้วยแล้วดีกว่า"
ลัลน์ลลิตหันรีหันขวางหมายจะกระโดดลงจากเคาน์เตอร์ครัว แต่กลับถูกล็อกเอวคอดเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของอีกฝ่าย
"เปิดมาขนาดนี้อย่าทรมานกันเลยครับ"
"อื้อ~"
ทันทีที่พูดจบริมฝีปากหนาก็โน้มลงประกบจูบกดลึกดูดดื่มลิ้นต่อลิ้นรักพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร โพรงปากเล็กแทบละลายด้วยอุณหภูมิจากรสจูบที่เร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ต่างฝ่ายต่างกระหายเบียดเสียดเข้าดูดริมฝีปากของอีกฝ่ายทั้งที่ยังขยับเปลี่ยนมุมให้เรียวลิ้นเกี่ยวกันได้ลึกล้ำมากขึ้น
สายเสื้อคลุมที่มัดเชือกหลวมๆ ตรงเอวถูกกระตุกปมถอดออกอย่างชำนาญ เผยให้เห็นเรือนร่างขาวละเอียดเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าต่อตาชายหนุ่ม
ให้ตายเถอะ แมวน้อยน่าฟัดโคตรๆ
"อื้อ..."
หญิงสาวส่งเสียงครางในลำคอ เมื่อถูกเขาดูดเม้มปลายลิ้นและริมฝีปากอย่างร้อนแรง ขณะที่มือของเธอเองก็จัดการถอดเข็มขัดหนังราคาแพงบนหัวกางเกงยีนส์ยี่ห้อดังออกอย่างว่องไว ไม่กี่วินาทีทั้งสองก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าเสมอกัน
"อืม..."
ร่างสูงแทรกกายเข้ามายืนอยู่ระหว่างเรียวขาสวยทั้งสองข้าง หญิงสาวแยกมันออกจากกันกว้างทำให้อะไรต่อมิอะไรของเธอที่ปิดสนิทอยู่ แย้มออกมาทักทายคนตรงหน้า เชื้อเชิญให้เขาเข้ามาในกายเธอ
นิ้วเรียวกรีดไปตามร่องลึกสีชมพูของเธอเบาๆ สัมผัสความฉ่ำชื้นที่ผลิตออกมาเตรียมความพร้อม
ลัลน์ลลิตเองก็ใช่ย่อย เธอจัดการให้มืออันนุ่มนิ่มของลูกคุณหนูที่ไม่เคยทำงานหนักใดๆ ครอบครองน้องชายของชรัญธร ชักรูดมันขึ้นลงจนผงาดชูชันเต็มไม้เต็มมือ ใหญ่ ยาว สมฐานะ
ชรัญธรมองหญิงสาวตรงหน้าราวกับเธอคือเหยื่ออันโอชะ แต่เหยื่อตรงหน้าก็คงไม่ใช่เหยื่อธรรมดาทั่วไปค่อนไปทางกล้าได้กล้าเสียซะด้วยซ้ำ หากเขาจะรุกล้ำต้องทำให้เธอติดใจจนลืมไม่ลง ไม่งั้นคงถูกครหาว่าไร้ความสามารถ
เขาเริ่มส่งนิ้วกลางเข้าไปสำรวจร่องรักของเธอเป็นปราการแรก เมื่อพบว่ามันแฉะได้ที่ก็เริ่มส่งนิ้วนางเข้าไปเพิ่มอีกหนึ่งนิ้ว
เพียงกระตุกเบาๆ ขยับเข้าออก ส่วนนั้นของเธอก็ตอดรัดแน่นผลิตน้ำหวานสีใสออกมาเพิ่มเป็นจำนวนมาก เกิดเป็นเสียงต่างๆ นานาทุกครั้งที่นิ้วพิฆาตของเขาขยับรัวๆ
แจ๊ะ ~ แจ๊ะ~
"อื้อ..."ร่างเล็กบิดเกร็งด้วยความเสียวซ่าน ฝ่ามือเล็กตีลงที่อกแกร่งเบาๆ เพื่อเป็นการส่งสัญญาณว่าเธอเริ่มไม่ไหวแล้ว ชรัญธรจึงหยุดขยับนิ้วพิฆาตแล้วถอนจูบออก เพราะอยากได้ยินเสียงเว้าวอนของเธอ
“อยากเสร็จยังครับ”
“อื้อ...อย่าแกล้ง ทำให้ลัลน์เสร็จสิคะ" ลัลน์ลลิตบอกเสียงอ่อยเธอกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น ช่วงล่างก็ตอดรัดแน่นจนเธอเกร็งไม่ทั่วร่าง
ชายหนุ่มหลุบสายตาลงมองกลีบดอกไม้เกลี้ยงเกลาที่กำลังตอดรัดนิ้วสากด้วยความสนใจ ลิ้นหนาเลียรอบริมฝีปากแค่จินตนาการว่ากำลังสัมผัสส่วนนั้นเขาก็กลืนน้ำลายลงคออย่างหื่นกระหาย
"แคมคุณสวยมาก ขอผมชิมรสหวานของมันหน่อยนะครับ"
"อย่าค่ะ...อ๊า"
เสียงห้ามไม่มีความหมายอีกต่อไป เมื่อเขาคุกเขาลงแนบใบหน้าเข้ากับกลีบกุหลาบบานแย้ม เริ่มไล้ปลายลิ้นโลมเลียตามส่วนปลายของจุดอ่อนไหวมากที่สุด สอดประสานกับนิ้วทั้งสองที่ยังคงขยับเข้าออกถี่ๆ จนคนถูกปรนเปรอสั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่าน กลุ่มก้อนความร้อนอันแสนอ่อนไหวสั่นระริกเมื่อถูกดูดหนักๆ สลับกับป้านลิ้นที่เลียวนจนทั่วทุกซอกทุกมุม
"อื้อ...คะ...คุณ ฉันเสียว"
ลัลน์ลลิตยอมรับว่ารู้สึกดีจนเกินจะเก็บคำพูดทั้งหมดเอาไว้ในใจ ปากเล็กอ้าค้างครางกระเส่าผสานกับลมหายใจที่หอบถี่ขึ้น สมองพร่างพรายเห็นดวงดาวระยิบระยับผุดขึ้นบนเปลือกตา มือเล็กขยุ้มลงกลุ่มผมของเขาอย่างลืมตัว เร่งเด้งสะโพกขึ้นสู้ลิ้นทั้งกระตุกเกร็งไปหมดทั้งร่าง ไม่นานคลื่นความสุขที่สาดซัดเข้าระลอกแล้วระลอกเล่าก็ส่งให้เธอ ดีดเด้งขึ้นแตะปลายฟ้า
“อ่ะ อ๊า!”
ร่างเล็กวางสะโพกลงกับเคาน์เตอร์ครัวแต่ก็ยังกระตุกสั่นอยู่ ขาทั้งสองข้างไร้เรี่ยวแรงพลางใจเต้นระรัว นี่ชรัญธรเขาจงใจฆ่าเธอทางตรงชัดๆ
- ผู้เขียน
