เพราะฉะนั้นในวันนี้เธอมั่นใจเลยว่าเธอจะไม่ได้รับดอกไม้สักดอกจากเขาแน่ๆ จนกว่าเธอจะให้อภัยเขาและรับรักเขาอีกครั้ง แม้บางทีเรื่องดอกไม้เขาคงจำไม่ได้ แต่มันเป็นลักษณะนิสัยเฉพาะของเขา เธอจึงคิดว่าควรปล่อยวางเรื่องดอกไม้ไปซะเพราะเธอคงไม่มีวันได้มันมาแน่ๆ
เอ็ดเวิร์ดยิ้มขบขันมองตามหลังคนขี้งอนที่หายเข้าห้องนอนไปแล้ว แบบนี้เรียกว่าเป็นสัญญาณที่ดีมากๆ ดีกว่าเธอเฉยชาไร้อารมณ์และมองไม่เห็นเขา แบบนี้เขาก็มีหวังแน่ๆ แต่เธอจะใจอ่อนเมื่อไหร่ยังไม่อาจประเมินสถานการณ์ได้ ต้องมีปัจจัยมากกว่านี้...
บรื้นนนน เครื่องยนต์ยานพาหนะอะไรสักอย่างเรียกความสนใจของเอ็ดเวิร์ดให้ชะเง้อคอออกไปดูให้เห็นไขข้อสงสัย !!! นั่นมัน! มันมาที่นี่ได้ไง เขาจำไอ้ตี๋หล่อสูงคนนี้ได้ มันคือคนที่เดินหัวเราะมากับน้ำใสตอนที่เขาเห็นเธอครั้งแรกในโรงพยาบาลเมื่อสองวันก่อน หน้าตาก็งั้นๆแหละ น้ำใสไม่ชอบผู้ชายแบบนี้แน่ๆ...แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกหวั่
