ตอนที่ 12 ชีวิตที่เธอเลือก
1314 คำ
เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้น ก็รีบก้มลงหยิบเสื้อผ้าของชายหนุ่มและรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าเมื่อเธอสวมใส่เสื้อมันก็คลุมถึงหัวเข่า และเมื่อใส่กางเกงมันกับตัวใหญ่เป็นอย่างมากจนเธอนั้นไม่สามารถใส่ได้ เพราะเอวเธอเล็กนิดเดียวทำให้เชือกกางเกงของชายหนุ่มนั้นดึงรั้งตัวของเธอไว้ไม่ได้
“คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง เพราะยังมีชุดชั้นในอยู่ข้างใน ใส่แค่เสื้อของเขาก็น่าจะพอแล้วล่ะ” เธอพูดกับตัวเองเบาๆ และยืนมองตัวเองในกระจก
ใช้เวลาไม่นานก็เดินออกมาจากห้องน้ำเดินไปโซฟาในพื้นที่ของเธอที่ชายหนุ่มเพิ่งแบ่งเขตไว้ก่อนหน้านี้ และเตรียมตัวจะล้มตัวนอนอีกครั้งหลังจากที่เหนื่อยล้ามาทั้งวัน
พรึ่บ!!!!
จู่ๆ ก็มีผ้าห่มผืนใหญ่ถูกโยนลงมาคลุมที่ตัวของเธออย่างรวดเร็ว
“นี่ผ้าห่มของเธอ เอาไปห่มซะ”
“ขอบคุณค่ะ” เธอรับไว้และเอามากอดอย่างรวดเร็ว เพราะกว่าว่าชายหนุ่มจะเปลี่ยนใจไม่ให้เครื่องคุมหนาวกับเธอในค่ำคืนนี้
“พรุ่งนี้เตรียมตัวไปทำงานกับฉันด้วย”
“รับทราบค่ะ”
พูดจบชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้เขาแทบจะบ้า ในขณะที่เขากำลังนั่งอยู่บนเตียงเพื่อผ่อนคลาย ก็พบว่าหญิงสาวสวมใส่เสื้อผ้าที่เขเอาให้ออกมาจากห้องน้ำ มันทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว จนต้องคว้าผ้าห่มบนเตียง โยนไปปิดตัวเธอเอาไว้ ก็เพราะว่าเสื้อที่เคยอยู่บนตัวของเขา เมื่ออยู่บนตัวเธอมันกลับตัวใหญ่มาก และทำให้เธอดูตัวเล็กนิดเดียว ทำให้ยัยนี่ดูเซ็กซี่เป็นบ้า
‘แต่เขาให้กางเกงยัยนี่ไปไม่ใช่เหรอ??’ แต่เมื่อนึกถึงตัวเธอนั้นก็พอทำให้เขานั้นนึกได้ว่า ตัวของเธอนั้นเล็กมาก คงจะใส่กางเกงของเขาไม่ได้แน่ๆ เพียงแค่ยัยนี่ใส่แค่เสื้อของเขาแค่นั้น ทำไมมันทำให้เขานั้นรู้สึกร้อนรุ่มเป็นบ้า
‘นี่ฉัน มีความรู้สึกแบบนี้กับยัยเด็กเหลือขอได้ยังไง?? ไม่มีทาง?? ฉันไม่มีทางที่จะเตะต้องตัวยัยนี่เป็นอันขาด!!!’ เมื่อนึกได้ดังนั้นเขาก็ถอนเสื้อผ้าออกและลงไปแช่ตัวในอ่างอาบน้ำเพื่อดับไฟราคะที่กำลังร้อนรุ่มในตัวของเขาทันที
“โถ่..เว้ย!!!” เขาสบถออกมาอย่างเสียงดัง จนหญิงสาวที่นอนอยู่บนโซฟานั้นถึงกับสะดุ้ง และเดินมาเคาะประตูห้องน้ำทันที
ก๊อกๆๆ
“คุณคิริน”
“…”
ก๊อกๆๆ
“คุณคิรินเป็นอะไรหรือเปล่าคะ??” หญิงสาวถามออกไปอย่างห่วงๆ
“อย่ามายุ่งกับฉัน จะไปไหนก็ไป” จู่ๆ ก็มีเสียงตะโกนออกมาจากในห้องน้ำอย่างเสียงดัง นั่นก็คือเสียงของชายหนุ่มนั่นเอง
ในขณะที่เขากำลังจะดับไฟราคะ จู่ๆ หญิงสาวก็เข้ามาเคาะประตู
เสียงหวานๆ ของเธอทำให้เขานั้นร้อนรุ่มขึ้นเป็นอีกทวีคูณ
“แม่งเอ้ยยย ไอ่ลูกเวรจะตื่นทำไมวะ” เขาพูดในขณะที่นอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ และก็ค่อยๆ ใช้มือ ลูบแก่นกายของเขาเบาๆ ขึ้นลงอย่างช้า เพื่อดับความร้อนรุ่มในตัวของเขานั่นเอง
“อดทนไปก่อนนะลูกพ่อ พรุ่งนี้พ่อจะหาสาวสวยๆ จัดให้หลายๆ รอบเลย ซี๊ดด!! อ่าส์!! ยัยเด็กเหลือขอ เธอไม่ได้อยู่ดีแน่” พูดจบเขาก็ใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำร่วมชั่วโมง เพื่อปลดปล่อยความต้องการของเขา
มันเป็นเรื่องแปลกมากสำหรับเขา เพราะเห็นแค่ขาเรียวของหญิงสาวก็ทำให้เขานั่นตบะแตกทันที ต่างกับผู้หญิงที่เขาเลี้ยงดูหลายๆ คนที่นุ่งน้อยห่มน้อยกว่านี้ยังทำให้เขานั้นแทบไม่มีอารมณ์ร่วม แล้วยัยนี้เป็นแค่เด็กกาฝาก ทำไมถึงมีอิทธิพลมากมายกับเขาขนาดนี้
“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยเด็กเหลือขอ ซี๊ด!! อ่าส์!!”
เมื่อเขาจัดการตัวเองเสร็จก็แต่งตัวและเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็พบว่าหญิงสาวนั่นนั่งทำตาปริบๆ นั่งมองเขาอยู่
“มีอะไร??”
“เมื่อกี้หยีได้ยินเสียงคุณคิรินร้อง คะ คือ..”
“ไม่ต้องมายุ่ง ไม่ใช่เรื่องของเธอ”
“ขอโทษค่ะ”
“….”
“หยีแค่อยากจะบอกคุณคิรินว่า ตอนนี้หยีเป็นภรรยาของคุณถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ถ้ามีอะไรให้หยีช่วยได้ บอกหยีได้เลยนะคะ หยีเต็มใจค่ะ ถึงคุณคิรินไม่อยากมีทายาทกับหยี หยีก็จะป้องกันเป็นอย่างดี ไม่ให้ปัญหาเกิดขึ้นตามหลังอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นคุณคิรินอย่าทำแบบนั้นในห้องน้ำอีกนะคะ” เธอหลับตาพูดออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะก่อนหน้านี้ที่เธอกังวลที่ชายหนุ่มสบถคำหยาบออกมาในห้องน้ำ ก็ทำให้เธอนั่นแอบห่วง แม้ว่าเขาจะไล่เธอออกมา แต่เธอก็อดห่วงไม่ได้ จนได้แต่แอบเอาใบหูของเธอแนบกับประตู ก็รู้ว่าชายหนุ่มนั่นกำลังทำอะไรอยู่เพราะว่าเธอนั่นก็ไม่ใช่เด็กๆ ที่จะไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน ถ้าเธอคันมากก็ไปหาคนอื่นมาทำแทนฉันก็แล้วกัน”
“คุณคิริน…” เธอพูดออกมาอย่างผิดหวัง
“อ๋อ ฉันลืมไปเลยว่าก่อนหน้านี้เธอคงจะเอาผู้ชายไม่เลือกหน้า พอมาแต่งงานกับฉันเธอก็คงไม่มีคนแก้ขัดให้เธอได้สินะ ไม่เป็นไรหรอก แค่เธอบอกฉัน ฉันจะหาคนลับๆ ที่ไม่เป็นข่าวมาให้เธอเอง”
“ฮึก!! ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คุณกำลังเข้าใจหยีผิด” เธอพูดออกมาอย่างเสียใจ ทำไมเขาถึงชอบพูดจาทำร้ายเธอจัง
“ฉันเข้าใจเธอถูกต้องแล้วยาหยี จำเอาไว้ ว่าต่อไปนี้แม้แต่ปลายเล็บฉันก็จะไม่แตะต้องตัวเธอ” พูดจบเขาก็เดินหันหลังและไปยังเตียงนอนทันที
ตอนนี้ก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว เขาจึงตัดสินใจล้มตัวลงนอน ให้มันผ่านคืนนี้ไปเร็วๆ สักที
แต่ทว่าเขาพยายามข่มตาเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับ เพราะได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ในเงามืดของหญิงสาวมานานหลายชั่วโมงแล้ว เขาจึงลุกขึ้นมาจากเตียง และเดินออกไปยังระเบียงและจัดการอัดบุหรี่เข้าเต็มปอดอีกครั้ง เขานั่งมองดาวบนระเบียงเนิ่นนานหลายชั่วโมง เมื่อมองดูหน้าจอมือถือก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาตีสองแล้ว เขาจึงเดินกลับเข้ามายังในห้อง และไม่ลืมที่จะเหลือบมองดูหญิงสาว ก็พบว่าเธอนั้นร้องไห้จนหลับไปเรียบร้อยแล้ว
‘คงจะเหนื่อยมากสินะ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน เธอมันรนหาที่เอง’ เขาคิดอยู่ภายในใจ
ชายหนุ่มแอบรู้สึกนึกสงสารหญิงสาวอยู่ลึกๆ ที่ทำเธอร้องไห้ในวันนี้ แต่ทว่าสมองของเขามันสั่งให้เกลียดเธอเป็นอย่างมาก เพราะตั้งแต่มีเธอเข้ามาเขาก็ถูกแย่งความรักจากแม่ไป มิหนำซ้ำยังต้องมาแต่งงานสละโสดกับเธอ ทำให้ชีวิตเพอร์เฟคของเขานั่นต้องดรอปลงเพราะได้คนไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาเป็นเมีย
ถ้าไม่มียัยนี่เข้ามาในชีวิตของเขาตั้งแต่แรก ชีวิตของเขานั่นคงจะดีกว่านี้และมีความสุขมากกว่านี้แน่นอน
“พรุ่งนี้เตรียมตัวเจอกับความเจ็บปวดที่เธอเลือกเอาไว้ได้เลย”
- ผู้เขียน
