EP.3
2257 คำ
11.39 PM.
"วามันเมาไหมวะนั้น?"
"คนกินเหล้าที่ไหนกินแล้วไม่เมาบ้างวะกูอยากรู้?"
ผมเหล่ตามองไอ้โซ่ที่ตอกกลับไอ้พระลักษณ์ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างขำๆเพราะมันก็จริงอย่างที่ไอ้โซ่มันว่าก่อนมองตามสายตาไอ้ลักษณ์ไปทางน้องสาวมันอีกครั้งซึ่งตอนนี้น้องมันนั่งขำไม่หยุดแถมหน้ายังโคตรจะแดง..แดงไปทั้งตัวแล้วมั้ง
"น้องกูเมามากแล้วว่ะกูว่ากูไปดู.."
"ขะขอโทษนะคะพี่ลักษณ์"
ไอ้ลักษณ์หยุดชะงักและหันมองน้องผู้หญิงหน้าตาน่ารักแถมยังแต่งตัวน่ารักเหมือนที่ไอ้ลักษณ์มันชอบและใช่เธอเข้าหาเพราะมาขอชนแก้วจนไอ้ลักษณ์ชวนนั่งที่โต๊ะด้วยผมจึงได้แต่ถอนหายใจ
"เมื่อกี้กูเห็นมันจะไปหาน้องมันไม่ใช่เหรอวะ?"
"ใช่ แต่ตอนนี้คงไม่ละ"
ผมตอบพี่ช้างเสียงเรียบหลังเขาถามมาแบบนั้นก่อนจะเหลือบมองไอ้ลักษณ์ที่กำลังคุยกับน้องคนที่มานั่งด้วยอย่างออกรสและดูมันจะถูกใจเธอคนนี้เอามากๆเลยก็ว่าได้
"ว่าไงไอ้พวกคนหล่อ"
"สวัสดีครับเฮียชัย"
ทั้งกลุ่มเรายกมือไหว้เฮียชัยที่เดินเข้ามาหาทันทีก่อนเจ้าของร้านจะนั่งลงข้างๆผม
"ไอ้ช้างถ้าไม่เรียนหนักมากก็เพิ่มรอบมาเล่นร้านเฮียบ้างดิพวกเอ็งมาทีไรโต๊ะเต็มจนล้นทุกที"
"เพราะกลุ่มผมมาวันศุกร์รึป่าวเฮียใครๆเขาก็ออกกันวันศุกร์"
ผมเลือกที่จะเล่นโทรศัพท์แทนหลังจากเฮียมาขอให้เพิ่มรอบการเล่นอีกแล้วแต่ยังไงก็คงเพิ่มไม่ได้หรอกเพราะเราไม่ได้ร้อนเงินขนาดที่ต้องวิ่งรับงานที่มาเล่นเพราะสนิทกับเจ้าของร้านเท่านั้น
"เออๆเอาที่พวกมึงสบายใจแต่ขอให้มาร้านกูเป็นพอ ว่าแต่น้องยิปโซไปไหนแล้วล่ะ?"่
"กลับแล้วพี่แฟนมันป่วย"
"น้องเปิ้ลป่วย?"
"ใช่ เนี่ยจริงๆวันนี้มันจะลานะแต่น้องเปิ้ลไม่อยากให้ลามันเลยรีบมา"
"อ่อ"
น้องเปิ้ลเป็นแฟนสาวไอ้ยิปโซมันน่ะเห็นมันลุคนิ่งๆแบบนั้นเนี่ยโคตรจะหวงแฟนเลย ผมมองไปทั่วร้านอีกครั้งไม่ได้สนใจฟังอะไรที่พี่ช้างคุยกับเฮียชัยและมีบ้างที่พยักหน้าให้ผู้หญิงที่ยิ้มให้ผมก็ทักทายตอบแหละคนยิ้มให้จะไปทำหน้าบึ้งใส่ก็โดนว่าหยิ่งอีก
"เออเฮียไม่ได้จะมาเรื่องนี้นี่หว่า"
เฮียชัยว่าขึ้นเบาๆก่อนจะหันมองไอ้ลักษณ์ที่กำลังนั่งคลอเคลียน้องที่นั่งอยู่ข้างๆก่อนถอนหายใจและหันมามองผม
"ไอ้ลักษณ์คงไม่สนใจน้องวาแล้วใช่ไหม"
"เฮียรู้?"
ผมเลิกคิ้วมองเฮียชัยขณะที่เฮียชัยก็พยักหน้า
"ก็น้องเอวาโทรมาจองโต๊ะกับเฮียเองเฮียว่าจะให้ไอ้ลักษณ์พาวากลับน่ะเดี๋ยวเที่ยงคืนตำรวจจะลงตรวจ"
"อ้าว ไอ้ลักษณ์กูว่ามึง.."
"พวกมึงเดี๋ยวกูกลับก่อน" ไอ้ลักษณ์ลุกขึ้นยืนพร้อมโอบสาวไว้ข้างกายก่อนจะหันมามองผม "ฝากน้องกูหน่อยเพื่อนรักถือว่าเป็นคำขอบคุณเตี๋ยวต้มยำวันนี้"
"ไอ้ลักษณ์กูไม่ได้ว่างมาดูแลเด็ก!"
"ฝากด้วยเพื่อนรัก"
พรึ่บ
ผมเบิกตามองไอ้พระลักษณ์ที่เดินควงเด็กมันออกไปทางหลังร้านอย่างไม่เชื่อสายตาขณะที่ไอ้โซ่และพี่ช้างกำลังยิ้มแห้งมองผม
"จริงๆกูอยากดูแลน้องวานะแต่ไอ้ลักษณ์ยังห้ามกูไม่ให้เข้าใกล้น้องเกินสามเมตรอยู่เลย"
ไอ้โซ่รีบส่ายหน้าปฏิเสธส่วนพี่ช้างก็ทำแค่ส่ายหน้าและยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกดื่ม
"เฮ้ย ตำรวจลงก่อนว่ะ!"
ผมหันตามเฮียชัยที่รีบลุกไปดูที่หน้าร้านตัวเองก่อนที่เด็กปีหนึ่งที่อายุไม่ถึงสิบแปดจะรีบลุกจากโต๊ะและเดินออกกันทางหลังร้านอย่างรู้งานเพราะเฮียชัยคงให้พนักงานแกไปบอกแล้วมันเลยทำให้ตอนนี้ในร้านชุลมุนมาก
"ไอ้เดย์มึงไม่ไปหาน้องวาวะ?"
พี่ช้างที่นั่งอยู่ข้างๆเอ่ยถามทันที
"ผมไม่เห็นน้องว่ะพี่"
"ห้องน้ำไหมมึง"
ผมขยับลุกและเดินไปทางห้องน้ำตามคำแนะนำของไอ้โซ่จนเจอผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างเอวาตลอดยืนรออยู่หน้าห้องน้ำผู้หญิง ที่ผมจำมันได้เพราะไอ้ลักษณ์มันเรียกให้เฝ้าช่วยกลัวมันทำอะไรน้องมันแต่ตอนนี้ไอ้คนพี่ที่เกือบจะดีเสือกทิ้งน้องไปกับผู้หญิง กูละเอือมมันจริงๆ
"รอเอวาใช่ไหม?"
"ครับ เอ่อ..คุณรู้จักเอวาเหรอ?"
"ตอนนี้ตำรวจลงร้านเพราะงั้นออกไปทางหลังร้านเถอะ"
"ครับ??"
ผมถอนหายใจพร้อมเหลือบมองไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยสายตาติดจะหงุดหงิด
"กูบอกให้มึงออกไปก่อนเพื่อนมึงหนีกันไปหมดแล้ว"
"แล้วเอวา.."
"น้องกูเดี๋ยวกูดูเอง"
"น้องพี่?" ไอ้ห่านี่มันจะสงสัยอะไรนักหนาวะ "พี่อยู่วงเดียวกับพี่ลักษณ์พี่เอวานิ"
"มึงไปเถอะก่อนตำรวจจะเอามึงไป"
ผมถอนหายใจเสียงดังและเดินเข้าห้องน้ำผู้หญิงทันทีและในนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีคนนะเพราะผู้หญิงรอต่อเข้าแม่งก็เยอะชิบหายเหมือนกันและแน่นอนว่าทุกคนต่างมองมาที่ผมเป็นตาเดียวทันที
"พี่เดย์นิ??"
เสียงซุบซิบไม่ทำให้ผมหันไปสนใจเพราะสายตาตัวเองกำลังกวาดมองไปก่อนจะเห็นร่างบางที่กำลังนั่งอยู่ที่ประตูทางเข้าห้องน้ำ
"เอวา"
"คะ?" เอวาเงยหน้าขึ้นมองผมก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อผมเอื้อมมือไปดึงเธอขึ้นยืน "วาปวดชิ้งฉ่อง!"
น้องว่าเสียงดังพร้อมขยับหนี
"ออกจากร้านก่อน"
"กำลังจะถึงคิววาแล้วน๊า"
"เอวาอดทนหน่อย"
"งื้ออ"
ทำไมกูต้องมาเจอแบบนี้ทำไมกูต้องมารับผิดชอบชีวิตของน้องเพื่อนตัวเองด้วยวะเนี่ย!
"โอ๊ยปวดจนเจ็บแล้ว"
ผมหันมองเอวาอีกครั้งหลังเราเดินออกจากห้องน้ำได้ก่อนจะมองเข้าในร้านที่ตอนนี้ตำรวจกำลังตรวจบัตร เออเยี่ยมเยี่ยมจริงๆ
"แม่ง!"
"เดินไม่ได้หรอกวาเจ็บจะตายอยู่แล้ว"
วาเงยหน้ามามองผมทั้งน้ำตาก่อนจะขยับนั่งยองๆลงอีกครั้งจนผมต้องตัดใจอุ้มวาขึ้นทั้งแบบนั้นและตรงไปที่รถตัวเองแทน
"เจ็บๆๆ"
"อดทนสิวะ!"
"อย่าเสียงดังสิคะ!"
เอวาแม่งเสียงดังกว่ากูอีกมั้งตอนนี้ ผมเปิดรถและเอาน้องเข้าไปวางที่เบาะหน้าก่อนจะรีบมาขึ้นฝั่งตัวเองและเหยียบคันเร่งออกจากร้านเฮียชัยอย่างรวดเร็ว ปกติก็ขับเร็วอยู่แล้วแต่คืนนี้แค่เริ่มเหยียบกูก็แทบจะพุ่งไปร้อยแล้วเข็มอ่ะ
เวลาต่อมา
"เอาการ์ดมา"
"กระเป๋าๆ"
เอวาที่อยู่บนหลังผมใช้มือคว้าหาการ์ดห้องตัวเองก่อนที่ผมจะดึงมาหาเองและเจอมันในที่สุด
แกร๊ง!
"ห้องน้ำๆๆ"
ผมมองเอวาที่กระโดดลงจากหลังและวิ่งตรงเข้าห้องน้ำในห้องตัวเองทั้งที่ยังไม่เปิดไฟจนผมต้องเปิดให้และชะงักเมื่อเห็นแมวสองตัวที่กำลังนั่งเคียงกันมองผมอยู่
เมี๊ยว..มี๊..
"มาเหมี๊ยวอะไรล่ะ?"
เดี๋ยวเตะไส้แตกเลยนิ ผมยืนกอดอกอยู่ที่เดิมที่หน้าประตูก่อนมองเอวาที่เดินเซๆออกมาจากห้องน้ำ
"ออกมาก็ดีแล้วงั้นพี่กลับก่อน"
"พี่เดย์เหรอ?"
ผมหันกลับไปมองเอวาที่หันมาเบิกตามองด้วยความประหลาดใจจนผมอดจะขมวดคิ้วมองไม่ได้ เดี๋ยวนะแล้วคือคิดว่าคนที่แบกตัวเองมาเข้าห้องน้ำถึงห้องเป็นหมาที่ไหนวะเนี่ย?
"คิดว่าใครล่ะ?"
"งื้อ พี่ดีเดย์ของวา"
พรึ่บ
มันจะงื้ออะไรนัก? ผมถอนหายใจมองร่างเล็กกว่าที่เดินเข้ามาเกาะแขนผมไว้แถมยังเอาใบหน้าถูไถไปกับแขนเสื้อของผม แล้วคือวันนี้ผมใส่สีดำมาไง...
"เครื่องสำอางเลอะเสื้อพี่หมดแล้ววา"
ผมดันหัววาออกห่างจนน้องเบะปากใส่เตรียมจะร้องไห้จนผมต้องจับปากเธอไว้จนมันเบะเหมือนปากเป็ดไปแล้วในตอนนี้
"ไม่เถียงสักตอนได้ไหมเมาก็เถียงไม่เมาก็เถียง"
"งื้อออ"
เอวาสะบัดใบหน้าออกจนปากเธอหลุดออกจากมือผมและซุกเข้ามาเกาะแขนผมไว้อีกครั้ง
"พี่เดย์หอมจัง"
"หอมดิใช้น้ำหอมเมียมา"
"โกหก"
"พูดจริง"
ผมยกยิ้มมุมปากในตอนที่เอวาเงยหน้ามองด้วยความไม่พอใจแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ยอมปล่อยแขนผมให้เป็นอิสระ
"พี่เดย์อย่าโกหกพี่โกหกพี่เดย์ไม่มีเมียแล้วใครจะเป็นเมียพี่ไม่ได้นอกจากวา!"
"แก่แดด"
ใบหน้าแดงก่ำมองมาที่ผมก่อนจะเม้มปากแน่นคล้ายกำลังโมโหเอามากๆแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่ามองค้อน
"ไปนอนไป"
"พี่เดย์ไม่มีเมีย"
"มี"
"ไม่มีๆๆๆ"
ริมฝีปากผมเหยียดจนเป็นเส้นตรงก่อนผมจะดีดหน้าผากเอวาจนน้องหน้าหงายและรีบยกมือขึ้นกุมหน้าผากตัวเองเอาไว้ทันที
"เจ็บนะพี่เดย์!"
"ก็ทำให้เจ็บจะได้มีสติสักที"
"วาไม่ได้เมาขนาดนั้น!"
"ที่บอกให้มีสติคือเรื่องพี่กับวา"
เอวาเงยหน้ามองผมทันทีหลังผมบอกไปแบบนั้น และผมเลือกที่จะบอกเธออย่างตรงไปตรงมาอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้บอกเธอมาหลายเดือนเพราะคิดว่าวาคงเลิกสนผมไปแล้วแต่มันไม่ใช่...แม้จะเคยปฏิเสธแบบจริงจังแต่เอวาก็ไม่ยอมตัดใจได้สักที
"ตัดใจจากพี่ได้แล้ววาเด็กน่ารักอย่างเธอหาคนดีกว่าพี่ได้อยู่แล้ว"
"คนที่ดีกว่าพี่มันก็ไม่ใช่พี่นี่แล้วในเมื่อวาชอบพี่ทำไมวาจะต้องไปชอบคนที่ดีกว่าพี่อ่ะ??"
ผมถอนหายใจออกมาเสียงดังพร้อมมองคนตรงหน้าที่ไม่ยอมฟังอะไรเลย ดื้อด้านจริงๆเลยนะ
"เพราะพี่ไม่ยอมเปิดใจให้วาไงถ้าพี่เปิดใจสักหน่อยอ่ะวาคงไม่ต้องมาชอบอยู่แบบนี้หรอก"
"คบไปแล้วไงคบไปแล้วก็ไปไม่รอดอยู่ดีอีกอย่างเธอก็เป็นน้องของเพื่อนพี่พี่คงมองหน้ามันไม่ติดถ้าทำน้องมันเสียใจ"
"แล้วใครเขาคบเพื่อจะเลิกล่ะห๊ะ!"
เอวาตวาดถามเสียงดังพร้อมมองผมอย่างไม่พอใจขณะที่ผมก็ส่ายหน้าไปมาเพราะไม่อยากพูดกับเอวาอีก
"บอกแต่พี่เปิดใจให้แล้วทำไมวาไม่ลองไปเปิดใจให้คนอื่นบ้างล่ะ?"
"พี่เดย์!"
"พี่จะกลับแล้วปล่อยแขนได้แล้ว"
"กลับไปเลยคนใจร้าย"
"แปลกๆแฮะมีเธอคนเดียวเลยที่ว่าพี่ใจร้าย"
ผมมองเอวายิ้มๆจนน้องหน้าเสียเพราะคงเข้าใจที่ผมจะสื่อ ก็เพราะเอวาโดนผมใจร้ายใส่แค่คนเดียวไงละเลยไม่มีใครบอกผมแบบนี้
พรึ่บ!
"พี่เดย์!" เอวาคว้าแขนผมพร้อมดึงให้หันกลับไปเผชิญหน้ากันแถมมืออีกข้างก็จับที่แขนผมแน่น "ถึงพี่จะใจร้ายยังไงก็รัก!"
เอวาพูดจบก็เขย่งขึ้นมาจนใบหน้าเราห่างกันแค่คืบก่อนริมฝีปากบางจะประกบแนบลงบนริมฝีปากของผมและสัมผัสนุ่มๆของริมฝีปากเล็กกว่ามันทำเอาผมชะงักไปทันทีก่อนเอวาจะผละออกไปยืนตามเดิม
"ใจร้ายมาเลยยังไงวาก็ไม่กลัวพี่หรอก"
ผมหรี่ตามองเด็กอวดดีตรงหน้าก่อนจะถอดหมวกตัวเองออกและขยับโน้มใบหน้าลงไปประกบปากจูบลงบนริมฝีปากบางจนเอวาสะดุ้งจนขาอ่อนแต่ผมรวบเอวเธอไว้และดึงเธอเข้าหาตัวจนร่างกายเราสองแนบกันจนชิด
"อื้ออ"
ริมฝีปากบางที่เม้มเข้าหากันแน่นจำต้องเปิดปากอ้าในตอนที่ผมขบกัดที่ริมฝีปากล่างจนผมส่งลิ้นเข้าไปเกาะเกี่ยวดึงดูดจนเกิดเสียงน่าฟังและมันเป็นจูบที่หยาบโลนผมรู้ มันไม่มีอะไรไปมากกว่าการสั่งสอนจนน้องใช้มือตีเข้าที่หน้าอกในตอนที่หายใจไม่ออกผมจึงขยับออกและมองเอวาที่กำลังยืนหอบหายใจด้วยสายตานิ่งเรียบ
"พี่ไม่ใช่คนที่น่าล้อเล่นด้วยหรอกนะ"
ผมพูดจบก็เดินออกมาจากห้องพร้อมสวมหมวกเข้าตามเดิมและตรงกลับคอนโดไปนอนทันที ก็เอามาส่งตามไอ้ลักษณ์ขอแล้วผมก็นอนได้แล้วดิ
- ผู้เขียน
