EP.4
2079 คำ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
3.36 PM.
"นี่ตกลงว่าไม่มีใครสนใจไปกินชาบูกับวาจริงๆเหรอ?"
"แฟนนัดกินข้าวอ่ะดิวาปลายขอโทษจริงๆนะ"
"อือ โอเคเข้าใจๆ"
ฉันหันมองปลายและเพื่อนอีกสองคนที่เดินแยกกันไปอีกทางด้วยตาละห้อยเพราะไม่มีใครสนใจไปกินชาบูกับวาเลย ฉันอยากกินมากเลยนะอุสาได้ส่วนลดมา
"ไปกับใครดีล่ะ"
ฉันเลื่อนดูรายชื่อเพื่อนในโทรศัพท์ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆและกดเข้าในแชทกลุ่มเพราะคิดว่าเพื่อนคนอื่นจะตอบแต่ก็ไม่มีใครตอบ อ่านไม่ตอบเลยอ่ะสงสัยไม่มีใครอยากไปกินจริงๆ
"ไม่เป็นไรหรอกอยู่ร้านก็มีโต๊ะนั่งคนเดียวอยู่นิ"
ใช่สินะ นี่สงสัยเหงาเกินไปแล้วเพราะเริ่มพูดและตอบคนเดียวได้แล้วอ่ะฉันเดินกลับไปที่รถตัวเองก่อนจะขับรถไปที่ร้านชาบูที่อยากจะกิน จริงๆเขาส่งมาให้เพราะฉันเคยไปกินแล้วรีวิวร้านเขาดีจนเขาขายดีขึ้นอ่ะตอนแรกร้านนี้ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักมากเพราะอยู่ในซอยลึก
พรึ่บ
หลังมาถึงร้านและหาที่จอดได้สำเร็จเพราะขับรถไม่แข็งเลยขยับจอดนาน ฉันลงจากรถและตรงเข้าร้านเพื่อหาที่นั่งทันทีเพราะคนเริ่มเยอะมากแล้ว
"มากี่ท่านคะ?
"คนเดียวค่ะ"
"งั้นรอสักครู่นะคะ"
พนักงานเดินวนเพื่อหาที่ให้ขณะที่ฉันก็มองไปรอบๆร้านแต่กลับต้องขมวดคิ้วมองไปที่กลุ่มคนคุ้นตาที่กำลังนั่งกินอยู่อีกมุมของร้าน ฉันเม้มปากมองพี่เดย์ที่หันมาสบตากันโดยบังเอิญซึ่งนั้นทำเอาฉันแทบจะหลบสายตาหนีไม่ทัน
"มีว่างหนึ่งที่ทางนั้นนะคะ"
"อ่อ โอเคค่ะ"
พนักงานเผยมือให้ไปอีกฝั่งของร้านที่เป็นโซนของลูกค้าที่มาคนเดียวฉันจึงเดินตามไป
"น้องเอวา!"
เสียงของพี่โซ่ทำเอาฉันที่กำลังเดินตามพนักงานไปที่โต๊ะต้องชะงักและเบิกตาหันมองเขาที่ตะโกนข้ามฝั่งมาหา
"มาคนเดียวเหรอมานั่งด้วยกันสิครับ!"
"เอ่อ.."
ฉันมองลูกค้าในร้านที่กำลังจ้องมาที่ฉันสลับกับโต๊ะของพี่โซ่ด้วยความสงสัยและมีบ้างที่ขมวดคิ้วใส่เพราะเราคงสร้างความรำคาญให้อ่ะ ให้ตายพี่โซ่ไม่มีมารยาทเลยคนอะไร!
"มาดิวาพี่เขาเรียกยังเล่นตัวอะไร!?"
เออ ฉันไปแล้วเพราะขืนยังยืนคิดอยู่อีกไอ้พี่ตัวดีมันเดินมากระชากฉันไปนั่งด้วยแน่
"พี่ลักษณ์กับพี่โซ่เสียงดังมาก"
"จะอายอะไร?"
"มารยาทไงมารยาท!"
พี่ลักษณ์เบะปากใส่และเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่งตรงข้ามกับพี่เดย์ที่กำลังเคี้ยวเนื้อและมองตรงมาที่ฉันด้วยแววตานิ่งๆอยู่...น่าหมั่นไส้พอคิดถึงเรื่องที่เขาจูบฉันแล้วฉันน่ะหมั่นไส้!
อ่อ คืนนั้นแน่นอนฉันไม่ได้เมาจนภาพตัดแต่มันแค่ปวดห้องน้ำจนจำใครไม่ได้เท่านั้นเองพอเข้าเสร็จฉันถึงรู้ว่าคนที่แบกฉันมาคือพี่ดีเดย์แล้วพอเหล้าเข้าปากใจมันกล้าไงมันเลยไปจู่โจมจูบเขาก่อนแต่พอเขาเอาคืนดันตกใจผวาจนเข่าแทบทรุด..อย่าหาทำเด้อใจกากปากเก่งอ่ะ
"แล้วทำไมได้มาคนเดียวล่ะครับน้องเอวา"
พี่โซ่ถามขึ้นพร้อมกับตักเนื้อมาใส่ถ้วยให้ฉัน
"ขอบคุณค่ะ เอ่อ..พอดีชวนเพื่อนแล้วไม่มีใครว่าง"
"อ่อแย่จังวันหลังชวนพี่โซ่สิครับพี่ล่ะว่างจัด"
"มึงมีโปรเจคต้องปั่นตลอดไม่ใช่เหรอครับคุณเพื่อน"
"สำหรับน้องเอวาพี่โซ่ว่างเสมอนะครับ"
พี่ลักษณ์หัวเราะแห้งก่อนเอื้อมมือไปตบหัวพี่โซ่จนเขาแทบหงายหลัง
"อย่าไอ้สัสอย่า!"
"แล้วนี่มากันนานยังคะ?"
"ไม่ๆ เพิ่งมากันเดี๋ยวไอ้อาทิตย์กำลังตามมา"
"พี่หมออาทิตย์!"
พี่ทั้งสามหรี่ตามองฉันที่กำลังเบิกตากว้างมองพี่ลักษณ์ก่อนพี่เดย์จะหัวเราะและส่ายหน้าไปมาช้าๆ
"พี่เดย์หัวเราะทำไมคะ?"
"หัวเราะเด็กบ้าผู้ชายไง"
"แล้วไงวาจะบ้าผู้ชายแล้วพี่จะทำไม?"
"เฮ้ยเป็นไรกันจู่ๆน้องวาเถียงไอ้เดย์เนี่ยนะ"
พี่โซ่ถามพร้อมหรี่ตาด้วยความสงสัยขณะที่ฉันก็เบะปากและคีบเนื้อเข้าปากอย่างไม่พอใจนัก
"ก็พี่เดย์พูดไม่ดีพี่เดย์น่ะปากหมาใส่วาก่อน"
"โหยย ไอ้เดย์น้องเอวาด่ามึงว่าปากหมา!"
"วาคะทำไมพูดไม่เพราะเนี่ยย"
ทั้งพี่โซ่และพี่ลักษณ์ต่างเล่นใหญ่หลังฉันด่าพี่เดย์ไปแต่นั้นไม่ทำให้ฉันเอ่ยคำขอโทษเขาหรอกต่อให้เขากำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาดุขนาดไหนฉันก็ไม่กลัว!
"พอแล้วพี่ลักษณ์วามากินเนื้อนะไม่ได้มากินผักนะ"
ฉันหันมองพี่ลักษณ์ที่เอาแต่คีบผักให้จนจะล้นจานของฉันอยู่แล้ว และมันเยอะไปจริงๆนะฉันกินไปเยอะมากแล้วจนอิ่มผักแล้วเนี่ย
"ยังไงก็ต้องกินวาน่ะอย่าพูดยากเดี๋ยวก็โทรไปร้องไห้บอกแม่เวลาเจ็บท้องอีก"
"วาไม่กินผักพี่ไม่ต้องมาบังคับเลย"
"กินผักสิวาจะได้ช่วยเรื่องขับถ่ายไงมันย่อยง่ายด้วยจะได้ไม่ปวดท้อง"
"จริงเหรอคะพี่หมออาทิตย์งั้นวาจะกินผักเยอะๆนะคะ”
พี่ลักษณ์อ้าปากมองฉันทันทีหลังฉันหันไปตอบพี่หมออาทิตย์เสียงหวานและใช่ตอนนี้พี่หมออาทิตย์มาสมทบแล้วและมาพร้อมกับพี่จอมใจแฟนสาวคนสวยของเขา
"ทีพี่บอกไม่ฟังแกเป็นยังไงนะวา"
"ก็พี่ลักษณ์ไม่ใช่หมอว่าจะเชื่อแค่หมอเท่านั้น"
พี่จอมใจหัวเราะขำฉันที่เอาแต่เถียงพี่ลักษณ์ก่อนเธอจะกระซิบคุยอะไรกับพี่อาทิตย์ต่อก็ไม่รู้แต่สองคนนี้เหมาะสมกันมากเลยแฮะ ดูเป็นคู่รักที่นุ่มนิ่มอ่ะแล้วถ้าฉันกับพี่เดย์...ฉันเม้มปากเหลือบมองคนตรงหน้าที่กำลังนั่งเคี้ยวน้ำแข็งอยู่ก่อนพี่เดย์จะเลิกคิ้วมองด้วยแววตากวนๆ
"มองอะไรเตี้ย?"
"มองหมา!"
ฉันตอบอย่างรวดเร็วทำเอาพี่เดย์หัวเราะในลำคอและดันลิ้นใส่กระพุ้งแก้มมองฉันด้วยแววตาดุๆฉันจึงก้มหน้าก้มตากินต่อ ใครจะไปอยากคบกับพี่เดย์ล่ะไม่มีหรอกมันจะไม่มีอีกแล้วเอวาคนนั้นน่ะ!
"ไอ้เดย์มึงก็อย่าดุน้องวากูนักสิ"
"ใช่ค่ะพี่โซ่พี่เดย์น่ะนิสัยไม่ดี"
"จริงครับทีกับคนอื่นล่ะปากหวานฉิบหาย"
"ไอ้โซ่!"
ฉันเม้มปากทันทีหลังพี่โซ่หลุดปากมาแบบนั้นและทำเอาพี่ลักษณ์ต้องรีบเบรกแต่พี่ดีเดย์กลับหัวเราะและมองพี่โซ่อย่างพออกพอใจ
"ก็นั้นผู้หญิงไง"
"แล้ววาไม่ใช่ผู้หญิงรึไงทำไมพี่เดย์ต้องเอาแต่ด่าว่าด้วย"
"น้อยใจเหรอน้องวา?" พี่เดย์เลิกคิ้วมองฉันขณะที่ฉันกำลังกำตะเกียบแน่น "นึกว่ารู้ดีกว่าใครซะอีกว่าพี่น่ะปากหวานขนาดไหน"
"พี่เดย์!"
"เดี๋ยวๆ ยังไงกันวะเนี่ยอะไรทำไมไหนบอกพี่ซิวา"
"ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละแล้ววาจะกลับแล้วพี่ลักษณ์จ่ายเงินให้ด้วย!"
"เอวา!"
พรึ่บ
ฉันลุกจากเก้าอี้และสะพายกระเป๋าขอตัวกลับทันทีไม่รอให้พี่ลักษณ์ได้ถามอะไรปมากกว่านั้นอีกเพราะถ้าโดนจี้มากๆฉันได้พูดทุกอย่างแน่
"อะไรของพี่เดย์เขาวะ"
ฉันเปิดประตูรถและเดินเข้าไปนั่งข้างในรถอย่างหัวเสียแต่กลับต้องชะงักมองร่างสูงในชุดนักศึกษายับๆที่เดินออกมาจากร้านและเดินตรงมาที่รถฉันแบบโคตรจะตั้งใจเดินมาหาเลย
"อะไรอีกล่ะที่นี่"
ครืน..
พี่เดย์เหลือบมองฉันที่เปิดกระจกลงเพื่อถามแต่เขากลับเดินผ่านเลยไปทางด้านหน้ารถและอ้อมมาฝั่งคนขับทำเอาฉันได้แต่นั่งเหวอมองตามร่างสูงที่เปิดประตูขึ้นมานั่งข้างๆและหันมามองฉันด้วยแววตานิ่งเรียบ
"ไม่มีความปลอดภัยเลยเวลาขึ้นรถก็รู้จักล็อกประตูด้วยสิวา"
"ถ้ารู้ว่าจู่ๆพี่จะเดินมาขึ้นวาก็จะล็อกแน่นอนละค่ะแล้วนี่ขึนมาทำไมมิทราบ?"
"ก็เธอทิ้งระเบิดไว้ใครมันจะไปอยู่ต่อได้ถามจริง"
"พี่นั่นแหละเป็นคนเริ่ม"
"ขับรถออกไปเตี้ยก่อนพี่เธอมันจะตามออกมาถาม"
ฉันชะงักปากที่กำลังจะเถียงและหันมองเข้าไปในร้านที่ตอนนี้พี่ลักษณ์กำลังนั่งขมวดคิ้วมองออกมาที่รถของฉันฉันจึงต้องรีบเลื่อนกระจกขึ้นและขับรถออกจากซอยแทนที่จะอยู่ต่อ อยู่ไม่ได้หรอกขืนอยู่ไปมีหวังพี่ฉันได้เขย่าคอถามฉันเรื่องที่พี่เดย์ก่อแน่ๆ
"พี่ก็ไม่ควรไปพูดแบบนั้นต่อหน้าพี่ลักษณ์นะ"
"ก็อยากพูด ทำไมรึเธอมีปัญหา"
"มีแน่ปัญหาอ่ะเดี๋ยววาหาที่จอดรถก่อน"
พี่เดย์หัวเราะเบาๆก่อนจะเอนเบาะนั่งเอนลงนอนแทน
"ได้ที่จอดแล้วช่วยปลุกหน่อยนะพอดีง่วง"
"นิสัย"
ฉันเหล่มองพี่เดย์ที่กำลังนอนยิ้มกวนพร้อมนอนหลับตากอดอกเตรียมจะหลับแบบจริงจัง...แต่ว่านะ ฉันค่อยๆแตะเบรกในช่วงที่จอดติดไฟแดง ฉันกัดปากล่างเพราะมันอดไม่ได้ที่จะหันมองพี่ดีเดย์ในตอนที่เขาหลับ เขาหลับไปแล้วหลับไปแบบจริงจัง
ใบหน้าหล่อยามหลับใหลทำใจฉันสั่นทั้งจมูกโด่งเป็นสัน คิ้วดกดำที่มักจะขมวดเข้าหากันเสมอแม้ยามหลับจนฉันอดจะเอื้อมมือไปคลึงปมคิ้วของพี่เดย์ออกจากกันให้ไม่ได้ยิ่งพอโน้มเข้าไปใกล้ยิ่งได้เห็นริมฝีปากบางสีเข้มหน่อยๆเพราะเขาน่ะสูบค่อนข้างจัดทั้งๆที่แต่ก่อนปากเขาอมชมพู่กว่านี้แท้ๆ
พรึ่บ..
หัวใจมันเต้นแรงเกินไปแล้วในตอนนี้อ่ะ มันเต้นแรงซะจนฉันต้องขยับมากุมหน้าอกตัวเองไว้และตั้งสติขับรถต่อ....พอมันคิดถึงตอนโดนพี่เดย์จูบแล้วมันเขินอ่ะ เมาแล้วห้าวจริงๆวาเอ๊ย
เอี๊ยด...
"พี่เดย์ตื่น"
ฉันหันมองพี่เดย์หลังขับมาจอดที่หน้าสวนสาธารณะของมหาลัยก่อนจะเปิดประตูลงไปยืนรอที่สวนที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีคนส่วนพี่เดย์ก็เดินตามลงมาด้วยท่าทีสะลึมสะลือ
"ทำไมพี่ต้องพูดให้พี่ลักษณ์สงสัยด้วยคะอยากให้พี่ลักษณ์เข้าใจผิดรึไง?"
"เข้าใจผิดว่าเราคบกันเหรอ?"
"ใช่สิไหนพี่เคยบอกว่าไม่ชอบไง"
พี่เดย์เลิกคิ้วมองฉันก่อนเขาจะล้วงกระเป๋ามองไปทางอื่นจนฉันไม่เห็นว่าเขากำลังทำสายตาแบบไหน
"ก็ใช่" ฉันเม้มปากมองคนตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจก่อนพี่เดย์จะหันกลับมามองฉันอีกครั้ง "แต่ครั้งนี้พี่ทำผิดจริง"
"ห๊ะ?"
"ก็พี่ไปจูบเธอจริงไง" พี่เดย์สบตาฉันนิ่งจนฉันเริ่มทำตัวไม่ถูก "นี่เลยจะรับผิดชอบโดยการขอเธอคบไงเอวา"
"ห๊ะพี่ว่าไงนะ!!?"
ฉันตะโกนถามสุดเสียงจนคนรอบข้างหันมามองแต่ฉันไม่สนใจแล้วไงเพราะตอนนี้หัวใจมันเต้นแรงมากจนขาแข้งอ่อนหมดแล้ว
"อยากให้ลองเปิดใจไม่ใช่เหรอ?"
"พะพี่ขอวาคบ?"
"ใช่"
พี่เดย์ยกยิ้มบางๆและมองฉันด้วยแววตาที่ทำเอาหัวใจฉันอ่อนยวบซะจนแทบจะละลายลงตรงนี้
"มาคบกับพี่เถอะเอวา"
- ผู้เขียน
