09.12 am.
"แน่ใจนะว่าไหว?"
"ก็รู้ทั้งรู้ว่าถ้าทำมากวาจะไม่ไหวแล้วทำทำไมนัก?"
พี่เดย์ถอนหายใจมองฉันที่หันไปมองเขาจากหน้ากระจกด้วยความอ่อนใจ เพราะตั้งแต่เช้ามานี่ฉันบ่นเขารอบที่ร้อนแล้วก็เขาที่เอาแต่ถามว่าฉันไหวไหมๆอยู่นั้น
"ก็เผื่อเธอเหนื่อยมากไง เราไปบ้านพี่กันพรุ่งนี้ก็ได้นะ"
"ไม่ได้หรอกแม่โทรมาถามตั้งแต่เช้าแล้วไงว่าทำไมวาไม่กลับสักที"
"แล้ววาไม่ได้บอกเหรอว่าอยู่กับพี่?"
"บอกพ่อก็ได้ขึ้นเครื่องมากระชากหัวน่ะสิ"
ฉันขยับคอไปมาเพื่อดูความเรียบร้อยที่ต้นคอตัวเองอีกครั้ง เพราะรอยสีกุหลาบที่พี่เดย์ทำไว้มันค่อนข้างชัดฉันเลยต้องกลับด้วยคอนซีลเลอร์ แต่มันดีตรงที่พี่เดย์ไม่ได้ทำเยอะที่มันมีรอยเพราะบางครั้งเขาทนไม่ไหวจนต้องดูดเท่านั้น
"พี่เห็นรอยด้านหลังไหม?"
"ไหน?"
"วากลบแล้วอ่ะมันเนียนอยู่ใช่ไหม?"
พี่เดย์เดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหลัง และขยับคอเสื้อฉันก่อนจะก้มลงมากดจูบลงที่ต้นคอฉันเบาๆแต่
