หลังจากพูดออกไปว่าไม่รู้สึกอะไรแล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ แต่ถึงอย่างนั้นแปงก็ยังไม่ยอมปล่อยให้ฉันลุกขึ้นไปจากตักอยู่ดี
“ทำไมถึงไม่รู้สึก” เขาถามพร้อมกับขยับหน้ามาใกล้ๆ พ่นลมหายใจร้อนผ่าวรดหูของฉัน ก่อนจะพูดต่อ “ไม่รู้สึกจริงๆ? หรือแค่….”
“บอกเองไม่ใช่หรอว่าฉันห้ามรักนาย” ฉันเอียงหน้าหนีแล้วถามทำให้แปงชะงัก
“เรื่องนั้น….เธอยังทำตามคำสัญญา?”
“…ก็…ใช่”
แปงขยับมาใกล้จนปลายจมูกแตะลงที่ซอกคอของฉัน จากนั้นเขาก็ถามต่อ “ถ้าจะยึดมั่นในคำสั่งขนาดนั้นแล้วทำไมเวลาที่ฉันต้องการถึงไม่กลับมาตอบสนอง”
“……..”
“เงียบทำไม”
“ฉะ ฉันอยากกลับแล้ว”
“จะรีบกลับไปไหน?”
“นายรู้เรื่องที่อยากรู้ไปหมดแล้วไม่ใช่หรอ”
“ยัง”
“อะไรอีก”
“ยังเหลืออีกเรื่อง….เรื่องของเรา” ใบหน้าของฉันมันเริ่มร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ ทั้งความใกล้ชิดและคำพูดที่ไม่สามารถต้านทานได้
“ระ เรื่องของเรามันจบไปแล้วไง”
“โกรธฉันไหม?
