ฉันรีบใช้มือผลักแปงออกเพราะว่าเหมือนเขาจะทำอีกรอบ
“พอแล้วนะกลัวพ่อได้ยิน”
“ฉันทำเงียบขนาดนี้ ไม่ได้ยินหรอก”
“เงียบบ้าบออะไรเล่า”
“ขอทำต่ออีกสักรอบ…..”
“ไม่ได้” ฉันรีบปฏิเสธเสียงแข็งแล้วชิงลุกขึ้นก่อน จากนั้นก็รีบหาผ้าขนหนูมาพันตัว
“รีบแต่งตัวแล้วออกจากห้องไปเร็วๆ เลยนะ”
“พอได้สมใจแล้วก็ไล่?”
“แปงมันไม่ใช่เวลามาเล่นนะ ฉันจริงจัง”
“เออ! ไปก็ได้”
“ห้ามโกรธ”
“ไม่โกรธ”
“ไหนลองยิ้มให้ดูหน่อย”
แปงยิ้มให้ดูแบบไม่เต็มใจ ก่อนจะลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า ดูก็รู้ว่าคงงอนฉันนั่นแหละ แต่ก็ให้ทำตามใจแล้วไงยังจะมางอนอีกแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน
#เช้าวันต่อมา
หลังจากกินอาหารเช้าเรียบร้อยแล้วพ่อกับแม่ก็เข้าบริษัท แต่ก่อนจะไปได้สั่งกับฉันว่าให้อยู่ที่บ้านห้ามออกไปกับแปงเด็ดขาด พ่อห้ามไม่ให้เราอยู่ด้วยกันสองต่อสองจนกว่าจะแต่งงาน
“สรุปพ่อเธอจะให้เราแต่งงานกันจริงๆ ใช่ไหม?” แปงทำหน้าบูดบึ้งไม่พอใจคำส
