บท.8-ซวย!! [เตะเส่ยเข้าหน้า]
633 คำ
กระริ่ง
เสียงกริ่งเล็กที่มัดเชือกฟางติดพ่วงล้อดัง เหมือนสวรรค์แกล้งวันนี้แดดแรงมาก ชายหนุ่มหันมาถามสาวสวยที่เพิ่งพบเจอกัน
"ร้อนสินะเหงื่อชุ่มเชียว"
"อืมมม"
"เหอะ ตอนดึกอย่างนางฟ้าตอนเช้าสภาพเหมือนหมาลืมแปรงฟัน"
"หุบปากไปเลยนะพี่"
รถแอบชิดซ้ายแต่การเคลื่อนไหวช้าจนจักรยานแซง เกียร์ยิ้มเยาะพร้อมพูดจาแดกดัน
"แดกน้อยๆ หน่อย ดูสิยางแตกเลย"
"โอ๊ย หุบปากได้ไหม! ผู้ชายอะไรไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ตัวเองนั่งบังคับบนมอเตอร์ไซค์ให้ผู้หญิงมาเข็นรถ"
"เอ้า ก็เธอขับไม่เป็นให้บังคับก็ไม่ได้ อย่าบ่นรีบเข็นเลยโคตรร้อน"
ริมฝีปากชมพูมุบมิบคงด่าผมในใจแต่สนุกจะตายเวลาได้แกล้ง ไม่ไกลเท่าไหร่ก็ถึงร้านซ่อมรถของเพื่อนสนิทผมเอง เจริญการช่าง
"มึงพาใครมาเนี่ย"
"เมีย"
ซันทักพร้อมคำตอบกลับของเกียร์แต่ทำให้เส้นด้ายไม่พอใจรีบเถียง
"บ้าเหรอใครเมียพี่!"
"เพิ่งเอากันเสร็จไม่ใช่เมียแล้วเรียกอะไร"
"งี้เมียพี่มีเป็นสิบแล้วมั้งงง"
"ผิดไม่ใช่สิบคร่าวๆ คงประมาณสามร้อย"
"คนหรือบริษัททัวร์..ผู้โดยสารเยอะเหลือเกิน"
ทั้งคู่เถียงกันจนทำให้ซันที่ท้าวเอวยืนดูหัวเราะลั่นก่อนเอ่ยปากแซว
"เออเหมาะดีคนหนึ่งก็กวนตีนอีกคนก็ตบมุกเก่ง ฮ่าๆ"
"ว่าแต่มีน้ำเย็นไหมกูขอสักแก้ว"
"เออ เดี๋ยวไปเอามาให้วันนี้พ่อไม่ได้ไปยกน้ำมาคงเหลือขวดเดียว"
"เร็วๆ"
ซันเดินกลับเข้าไปในบ้านออกมาพร้อมขวดน้ำขนาดเล็กเขาเปิดฝาแล้วยื่นให้เกียร์ตอนนี้เส้นได้ตาลุกวาวเธอเหมือนเห็นสวรรค์ตรงหน้าเนื่องจากใช้แรงเข็นรถอีกทั้งสู้กับแดดจ้า
อึก อึก อึก
"ไอ้เกียร์กูว่ามึงลืม" เพื่อนขมวดคิ้ว
"ลืมอะไรกูเอามาครบทั้งกระเป๋าตังทั้งสร้อยพระหลวงพ่อ"
"ไม่ใช่..มึงลืมน้องมันหรือเปล่ายืนหอบอยู่เนี่ย"
"เฮ้ยยย! โทษทีหมดแล้วด้วย เพราะปกติเอาเสร็จแยกย้ายไม่ค่อยชินที่พาใครมาด้วย"
ผมหันไปจ้องแต่สะดุ้งเล็กน้อยกับแววตาอาฆาต คนอะไรตัวเล็กบางแต่ผิวพรรณหน้าตาออกไปทางคุณหนูลูกผู้ดี
"เธอหิวน้ำไหม" ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่พอใจผมจึงส่งยิ้มหล่อให้
"เข็นรถมาเป็นกิโลทั้งร้อนทั้งเหนื่อยไม่หิวมั้ง"
"คนอุตส่าห์ถามดีๆ ตอบแบบปกติไม่ต้องประชด ถ้าหิว..เดินออกไปเลี้ยวซ้ายมีร้านของชำขวดเล็กห้าบาทเอง ไปสิ"
เวลาใกล้เที่ยงรถผมยางแตกกว่าจะเปลี่ยนเสร็จ ตอนนี้เตรียมหูชาเพราะแม่บ่นแน่นอน สักพักได้ยินเสียงกระทืบเท้าเดินออกไป ผมเหลียวมองตามพลางตะโกนไล่หลัง
"ซื้อน้ำมาฝากอีกขวดด้วยนะ"
ป้ายรถเมล์
"ไอ้คนบ้าไอ้เฮงซวย ฮึก! โว้ยยยย"
ยังมีหน้ามาให้ซื้อน้ำฝากสติมันดีเปล่าวะ ฉันได้แต่หงุดหงิดและเจ็บใจความสิ้นคิดของตัวเอง นั่งรอฝนมารับเนื่องจากโทรตาม
บนรถ
"มึงโอเคนะสภาพหมือนผ่านสงคราม" ฝนถามห่วงใย "สรุปเจอผู้ชายคนรวยที่ตามหาไหม"
"หยุด! อย่าพูด ฮึกกก อย่าพูดให้ได้ยินอีก"
"เป็นไรอะกำหมัดทำไม ฮ่าๆ"
"ไม่ได้อยากแค่กำหมัดอยากจับคอแล้วเตะเสยเข้าหน้ามันด้วย!!!"
ขณะรถจอดติดไฟแดง ฉันทนไม่ไหวอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก ฝนทำหน้างงมองฉันสูดลมหายใจเปิดกระจกข้างตะโกนความอึดอัดออกมาอย่างไม่อาย "นึกว่าจะได้ผัวรวยสุดท้ายแม่งโคตรเฮงซวยเลยเว้ยยยย!"
- ผู้เขียน
