บท.10-ปอบสิง [ไปเที่ยวกันไหม]
671 คำ
"ถอยไปนะพี่เกรียน"
"เกียร์!!"
"น..หนูหายใจไม่ออกพี่ตัวสูงบดบังออกซิเจน"
"อะไรของเธอเนี่ย"
มือน้อยผลักอย่างไร้เรี่ยวแรงแต่ผมก็ยอมผละถอยให้ ใบหน้าถูกแต่งเติมเครื่องสำอางสวยเหมือนเจอกันครั้งแรก
"เฮ้อออ งานพังเพราะพี่หนูอดได้ค่าจ้าง" ถามว่ารู้สึกเสียดายเงินไหมก็มาก "แทนที่จะได้รับเงินตอนบ่ายสาม"
"กูเสือกเองแหละพอใจไหม! กี่บาทบอกมาเดี๋ยวชดใช้ให้"
"แปดพัน"
"เอาไปเลยแปดสิบบาท"
"ถุ้ยยย! เก็บไว้เติมลมยางรถซาเล้งของพี่เถอะ"
ฉันสะบัดผมยาวเลี่ยงออกไปสลับรีบวิ่งกลับห้องแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาแต่ยังเจอไอ้พี่เกรียนยืนรออยู่
ในเมือง
สุดท้ายตัวเล็กก็โดนลากมายังร้านก๋วยเตี๋ยวริมทาง รถเข็นสีขาวมีโต๊ะแค่ไม่กี่ตัว เวลานี้เป็นช่วงสี่โมงเย็น
อึกกก!
เสียงกลืนน้ำลายจากเธอที่นั่งฝั่งตรงข้ามจ้องมองชายหนุ่มที่กำลังซดน้ำก๋วยเตี๋ยวคล่องคอ
"บอกให้สั่งทำเป็นรังเกียจ แค่แดกก๋วยเตี๋ยวข้างทางลำไส้จะทะลุออกปากหรือไง" ผมเย้ยพร้อมตักน้ำซุปยั่ว
"ขะ ขอชิมหน่อยได้ไหมคะ"
"คนอะไรปากไม่ตรงกับใจ ดีนะหยิ่งผยองทั้งที่ก็เป็นผู้หญิงขี้เมาแถมขี้อ่อย เหอะ"
"รู้ตัวบ้างไหมว่าพี่เป็นผู้ชายที่ปากร้ายที่สุด"
ฉันถลนตาใส่พร้อมคว้าถ้วยก๋วยเตี๋ยวมา ทั้งวันก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเนื่องจากถ่ายแบบควรจะงดอาหาร สุดท้ายข้าวก็ไม่ได้กินเงินก็ไม่ได้
ซูด ง่ำ ง่ำ
"ขาดหวานไปนิด" เมื่อชิมก็หยิบน้ำตาลเติม "ขาดเค็มไปหน่อย"
"ยัง"
"ยังไม่เค็มอีกเหรอหนูใส่ตั้งสองช้อน"
"หมายถึง..มึงยังไม่พออีก! เหลือแต่ผักแล้วก๋วยเตี๋ยวกูเนี่ย!!"
สุดท้ายผมต้องสั่งมาให้อีกชาม และ อีกชาม ตัวผอมบางแต่กินก๋วยเตี๋ยวเหมือนคนอดอยาก หลังจากกินเสร็จก็เดินเรียบไหล่ทางเสียงแหลมพูดพลางตีท้องตัวเองเบาๆ
"โอ๊ยยยย อิ่มจังค่ะ"
"แวะวัดก่อนดีไหม"
"ไปทำไมคะ"
"ให้หลวงพ่ออาบน้ำมนต์ให้สักขัน แดกอย่างกับปอบสิง ฉันทำงานครึ่งวันได้สองร้อยค่าก๋วยเตี๋ยวร้อยห้าสิบ!"
สายตาผมดุดันแต่อีกฝ่ายท่าทางชอบใจทำเบะปากท้าทาย
"ช่วยไม่ได้อยากจะมาทำงานหนูพังทำไม แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะสำหรับก๋วยเตี๋ยวมื้อนี้" ใบหน้าหล่อสะกดใจถ้ามองแค่ภายนอกก็คิดว่าเป็นลูกเศรษฐี "ขอถามได้ไหม.."
"ว่ามา"
"พี่อยู่บ้านแถวไหนพ่อแม่ทำงานอะไรมีพี่น้องไหมแล้วที่สำคัญมีแฟนหรือเปล่า"
"รัวคำถามเป็นบทสวดเลยนะจะเอาคำตอบอันไหนก่อนงงไปหมด"
ตัวเล็กขาสั้นพยายามเดินตามให้ทันผมตอนนี้พระอาทิตย์ก็เริ่มสาดแสงเงาบางน้อยลง
"อยู่สลัมหรือชุมชนแออัด ครอบครัวทำอาชีพเก็บขยะขาย สถานะโสดและมีน้องสาวคนเดียวชื่อว่าอีกุ๊กไก่อายุสิบแปด" กล้าถามผมก็กล้าตอบแต่ก็ต้องแลกกัน "แล้วเธอล่ะ"
"หนูอยู่กับพ่อแม่และมีพี่สาวคนเดียวแต่.."
"อย่าบอกนะว่าไม่โสด"
"เปล่า โสดแต่พ่อแม่กำลังจะหย่ากัน"
สุดจะกลั้นความรู้สึก ฉันหยุดเดินอัตโนมัติก้มหน้ามองพื้นดินอย่างคนสิ้นหวัง
"ท่าทางเธอคงเป็นคนรวย" จู่ๆ ก็หยุดเดินผมจึงหันหน้ากลับมาถาม "ที่จริงแค่มีเงินก็ไม่ต้องทุกข์แล้วจะเครียดทำไม"
"เฮ้อออ พี่ไม่เข้าใจหรอก"
"ก็แน่ล่ะสิคนไม่มีเงินอย่างฉันจะเข้าใจได้ไง แต่ที่แน่ๆ คนรวยไม่ต้องดิ้นรนให้เหนื่อยเหมือนกับพวกฉันแล้วกัน"
คำพูดผมดูเหมือนจะไม่ทำให้รู้สึกดีขึ้นจึงตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้เสนอความคิดบางอย่าง
"ไปเที่ยวกันไหม"
"มีพี่เงินเหรอ"
- ผู้เขียน
