ฉันหลับตาพริ้ม ปล่อยให้ความอบอุ่นจากอ้อมแขนของพี่เจเจซึมเข้ามาเต็มหัวใจ เสียงหัวใจเขาเต้นช้า ๆ ดังก้องอยู่ราวกับเป็นจังหวะเดียวกับของฉัน
“คิดถึงเธอจัง” เขาพูดเบา ๆ ราวกับกลัวเสียงจะรบกวนความเงียบสงบของช่วงเวลา
ฉันเงยหน้าขึ้นสบตาเขา สายตาของเขาอ่อนโยนและจริงจังไปพร้อม ๆ กัน ทำให้ฉันอดยิ้มไม่ได้ “แจมก็คิดถึงพี่เหมือนกัน”
เรายืนกอดกันอยู่ตรงนั้นเงียบ ๆ ท่ามกลางลมเย็นจากจุดชมวิว แสงแดดเริ่มทาบทอเบา ๆ ทำให้ช่วงเวลาเรียบง่ายนี้อบอุ่นและสมบูรณ์แบบที่สุด
พี่เจเจหันมามองฉันด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ดวงตาเป็นประกายราวกับตั้งใจจะทำให้วันนี้เป็นวันที่พิเศษสำหรับฉัน
“นี่เพิ่งสิบโมงเอง วันนี้เธออยากไปไหนไหม ฉันจะพาไปเอง” เสียงทุ้มเรียบ ๆ แต่แฝงความเอาใจใส่ ทำให้ฉันอดยิ้มออกมาไม่ได้
ฉันพยักหน้าเล็ก ๆ พลางสอดมือเข้ากับมือเขาอย่างอัตโนมัติ
“เอ่อ…ไม่รู้สิ จะไปไหนดี” ฉันตอบเสียงเบา หัวใจเต้นแรงแปลก ๆ เมื่อได้
