ความรู้สึกปวดร้าวแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ผมก้าวขาไปข้างหน้าอย่างอัตโนมัติ แต่ภาพก็แล่นเร็วเหมือนฟิล์มฉายซ้อน
ผมเห็นตัวเองกำลังขับรถ เสียงยางรถบดถนน เสียงโลหะกระทบเข้าหู ร่างกายผมเหมือนถูกกระชากกลับไปยังทุกความเจ็บปวดในวันนั้น
แล้วภาพก็ตัดไป แจมนั่งบนโซฟา น้ำตาไหลรินเต็มแก้ม เธอสะอื้นหนัก ๆ ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความเสียใจ
หลังจากที่ผมบอกว่าจะไปนอนที่อื่นเพื่อให้เธอได้นอนคนเดียวเงียบ ๆ ทุกความรู้สึกถูกถ่ายทอดออกมาชัดเจน จนหัวใจผมแทบสลาย
ภาพย้อนกลับมาอีกครั้ง ผมยืนอยู่ในหน้าห้องฉุกเฉิน เสียงเครื่องมือและการเคลื่อนไหวรอบ ๆ เบลอ ๆ ราวกับอยู่ไกล ๆ
หมอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่หนักแน่น
“เด็กในครรภ์… เราไม่สามารถช่วยไว้ได้ครับ”
คำพูดนั้นแทงเข้ามาในใจผมเหมือนคมมีด ร่างกายชาไปทั้งตัว ความเจ็บปวด ความสูญเสีย และความเสียใจทั้งหมดท่วมท้น
ภาพนั้นชัดจนเหมือนผมอยู่ตรงนั้นจริง ๆ ทุกเสียง ทุกสัมผัส ทุกควา
