ฉันเดินเข้าไปใกล้เขาทีละก้าว ลมหายใจเริ่มติดขัดเพราะความตื่นเต้นและความกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขา
พี่เจเจหันมามองฉันเพียงเล็กน้อย ดวงตาของเขายังคงว่างเปล่า ไม่มีแววจำใครได้ ไม่มีรอยยิ้มคุ้นเคยเหมือนก่อน น้ำหนักในอกของฉันจึงกดทับหัวใจจนแทบหายใจไม่ออก
ก่อนที่เสียงแสบๆ ของแบมแบมจะดึงสติฉันกลับมา
“อีแจม มึงมาช้าจังว่ะ มัวแต่เปลี่ยนลุค แต่งหน้าอยู่หรือไง” แบมแบมทิ้งมุขแซวพร้อมกระโดดเข้ามาใกล้
ฉันยักไหล่แล้วยักคิ้วกลับ “พูดมาก เดี๋ยวกูต่อยปากแตก” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงล้อเล่น พลางก้าวเข้าไปรวมตัวกับพวกเขา แขนขาเคลื่อนเข้าที่จนได้ที่นั่ง
นุ่นยิ้มกว้าง โผเข้ามาดึงแขนฉันให้แนบชิด “ไอแจมคนเดิมของกูกลับมาแล้วค้าาา จะฉลองมั้ยล่า?” เธออุ้มแขนฉันขึ้นมากระตุ้นบรรยากาศ
พี่แทนมองมาที่ฉันด้วยสายตาเป็นห่วงผสมความร่าเริงเล็กน้อย “อยู่ได้ไหม?” เขาถามด้วยน้ำเสียงเบา
ฉันแค่พยักหน้าให้พี่แ
