- เจเจ -
เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้นรัว ๆ บนหัวเตียง รบกวนความเงียบภายในห้องจนทำให้เจเจค่อย ๆ ขยับตัวพลิกไปอีกฝั่งด้วยความหงุดหงิด เขายกมือใหญ่ขึ้นกอดตามความเคยชิน หวังจะเจอร่างเล็กที่ควรจะซุกอยู่ข้างกาย
แต่กลับว่างเปล่า…
เปลวตาคมพลันเปิดขึ้นทันที ความง่วงหายวับราวกับไม่เคยมีอยู่ เขาขยับกายขึ้นนั่ง หันไปมองเตียงด้านข้างที่ผ้าปูยับย่นเหมือนมีคนเพิ่งลุกออกไปสด ๆ ร้อน ๆ
“แจม?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียกในความเงียบ แต่ไม่มีคำตอบใด ๆ กลับมา
เจเจเหลือบมองไปยังโทรศัพท์ที่ยังคงสั่นไม่หยุด หน้าจอเต็มไปด้วยข้อความแจ้งเตือนจากไลน์กลุ่มที่เด้งเข้ามารัว ๆ
แต่เขากลับไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่เขาโฟกัสตอนนี้คือความว่างเปล่าข้างกายที่ไม่ควรจะว่าง
มือหนาลากไล้ไปบนผ้าปูเตียงเย็นเฉียบ ร่างเล็กที่เคยนอนซุกอยู่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน…หายไป
“แจม!”
เจเจตะโกนเรียกเสียงดังลั่น แต่ไร้เสียงตอบกลับ ความเง
