- ปัจจุบัน -
“เดี๋ยวจอดข้างหน้านี่แหละค่ะ” ฉันเอ่ยบอกลุงแท็กซี่ เสียงเครื่องยนต์ยังดังแผ่ว ๆ คลอไปพร้อมกับจังหวะหัวใจที่เต้นแรงไม่เป็นส่ำ
ลุงหักพวงมาลัยช้า ๆ ก่อนจะพารถมาจอดตรงหน้าประตูรั้วเหล็กสีขาวที่ฉันคุ้นตาเป็นอย่างดี
“ถึงแล้วหนู”
“ขอบคุณค่ะ” ฉันยื่นเงินจ่ายก่อนจะรีบเปิดประตูลงจากรถ ทันทีที่เท้าแตะพื้น ความรู้สึกเหมือนถูกดึงกลับเข้าสู่โลกอีกใบก็แล่นวาบขึ้นมา
ฉันวิ่งพรวดเข้าไปในรั้วบ้าน ร่างกายแทบจะไม่รอให้สมองสั่งการ นี่คือบ้านของฉัน… ใช่! ฉันกลับมาบ้านของตัวเองแล้ว
เสียงประตูรั้วเหล็กดัง แอ๊ดดด เมื่อฉันผลักเข้าไป กลิ่นคุ้นเคยจากสวนหน้าบ้านโชยมากับลมฝน มันทั้งอบอุ่น ทั้งบีบคั้นหัวใจไปพร้อมกัน
บ้านที่เคยคิดถึงแทบขาดใจ… วันนี้ฉันกลับมายืนอยู่ตรงนี้อีกครั้ง.
ฉันรีบวิ่งเข้ามาหลบฝนใต้ชายคาหน้าบ้าน หลังคายื่นออกมาไม่มากแต่ก็พอช่วยกันเม็ดฝนหนัก ๆ ที่สาดลงมาได้บ้าง
เสียงฝนกระทบพื้นคอ
