ฉันยืนนิ่ง ฟังเสียงสะอื้นของเขา ใจฉันเจ็บไปกับคำพูดทุกคำ มือเล็ก ๆ ของฉันยกขึ้นกุมมือเขาแน่น ๆ
“พี่เจ…อย่าพูดแบบนั้นเลย” ฉันพยายามกลั้นน้ำตา “แจม…แจมไม่โทษพี่หรอกนะ ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น…”
เขาเงยหน้าขึ้นมองฉัน น้ำตาที่ไหลเปียกแก้มแต่แววตากลับเต็มไปด้วยความจริงจัง “แจม…ฉัน…ฉันกลัว…กลัวว่าจะเสียเธอไปอีก…”
ฉันกัดริมฝีปาก ก่อนเอื้อมมือไปลูบแก้มเขาเบา ๆ “พี่เจไม่ต้องกลัวนะ…แจมรู้ใจตัวเองดี…แจมรู้ว่าที่ผ่านมา พี่ทำไม่ดีกับแจมไว้เยอะ แต่แจมก็ไม่อยากโกหกใจตัวเองเหมือนกัน”
น้ำตาฉันไหลรินออกมาอย่างไม่อาจห้ามใจ “แจม…รักพี่นะ ไม่รู้ว่าเผลอรักพี่ตั้งแต่ตอนไหน แต่ตอนที่เห็นพี่ไปอยู่กับคนอื่น…แจมเกลียดความรู้สึกนั้นที่สุดเลย”
ฉันเงยหน้ามองเขา สายตาจริงจังและเปี่ยมความรู้สึก “พี่เคยรักแจมบ้างไหม…”
เขากลืนน้ำลาย ก่อนตอบเสียงสั่น “รักสิ…ฉันรักเธอนะแจม…ฉันไม่อยากเสียเธอไป…แค่เสียลูกไปก็เกินพอแล้ว”
ฉ
