ฉันทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงอย่างหมดแรง มือยังปิดหน้าอยู่ไม่ยอมเอาออก กลัวว่าถ้ามีใครมาเห็นตอนนี้คงได้หัวเราะจนท้องแข็งแน่ ๆ
หัวใจยังเต้นแรงไม่หยุด ภาพที่พี่เจเจวิ่งเข้ามาจุ๊บแรง ๆ เมื่อกี้ยังวนอยู่ในหัวไม่เลิก
“ไอบ้าเอ๊ย…ทำให้เขินอยู่ได้” ฉันบ่นออกมาเบา ๆ แต่ก็เผลอยิ้มกว้างอีกครั้ง
สายตาเหลือบไปเห็นเสื้อบอลของเขาที่ถอดทิ้งไว้ปลายเตียง กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ที่เป็นกลิ่นเฉพาะตัวของเขายังติดอยู่
ฉันเผลอยกขึ้นมาซุกหน้าสูดกลิ่นอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะชะงัก รีบโยนมันทิ้งเพราะกลัวตัวเองจะดูบ้าเกินไป
เสียงน้ำหยุดลงพอดี…
ฉันรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งทำทีเป็นเล่นโทรศัพท์ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่แก้มยังแดงจัดอยู่เลย
“ไปอาบน้ำได้แล้ว มีเรียนสิบโมงครึ่งนิ เดี๋ยวก็ไปสายหรอก”
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงพี่เจเจดังขึ้นจากหน้าห้องน้ำ ร่างสูงในชุดผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเดินออกมาพร้อมกับละอองไอน้ำที่ยังเกาะตามผิ
