“พี่ไปแคร์ผู้หญิงในสต๊อกพี่เถอะ”
1497 คำ
ตอนเช้า…
แสงแดดอ่อน ๆ ส่องเข้ามาในห้อง เผยให้เห็นผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่และกลิ่นเหล้าคละคลุ้งเล็กน้อย ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พลิกตัวไปมาด้วยความงัวเงีย แต่ทันใดนั้นก็รู้สึก…เจ็บจี๊ด ๆ ที่น้องสาว
“อื้อ…เจ็บจังเลย ทำไมมันเจ็บแบบนี้วะ” ฉันครางเบา ๆ พลางเอามือปิดหน้า หัวใจเต้นแรงเพราะความอับอายและความงงงวย
ฉันค่อย ๆ ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ลมหายใจยังหนักหน่วง ความรู้สึกแปลก ๆ ทำให้ต้องเอามือสำรวจน้องสาวของตัวเองอย่างเบามือ…
“อ๊ะ…นี่มัน…เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนกันนะ?” ฉันพึมพำกับตัวเอง ตาสอดส่องไปรอบ ๆ ห้องเพื่อหาคำตอบ ก่อนจะเอามือปิดปากตัวเองทันทีเมื่อภาพในหัวเริ่มผุดขึ้น
“ซี๊ดดด…พี่เจ แจม…อ่ะ…จะเสร็จ ขอแรง…แรง ๆ”
“จัดให้เลย เมียจ๋า…ซี๊ดดด”
ฉันก้มหน้าลงทั้งที่มือยังปิดปากตัวเองอยู่ ใจเต้นแรงจนแทบทะลุอก ภาพเมื่อคืนที่พี่เจเจกระหน่ำทุกอย่างกับฉันยังวนเวียนอยู่ในหัวจนแทบหายใจไม่ออก
“โอ๊ยย… อีบ้าแจม แกทำอะไรลงไปเนี่ย พี่แทนไทรู้เข้า…แกตายแน่!” ฉันพึมพำทั้งที่ตัวเองยังตกใจและเขินจนหน้าแดงฉ่า
หัวใจเต้นรัว ความเจ็บจี๊ด ๆ ที่น้องสาวยังทำให้ฉันสะดุ้งอยู่ไม่หาย มือสั่นเล็กน้อย ขนาดลืมตาเต็มที่ก็ยังไม่กล้าหันไปมองรอบห้อง เผลอ ๆ ฉันก็อยากลุกหนีออกไปจากความจริงที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แต่ร่างกายกลับอ่อนแรงเหมือนถูกตรึงไว้
ฉันกัดริมฝีปากแน่น ลมหายใจหอบหนัก พลางพึมพำกับตัวเองว่า… “โอ๊ยยย แจม…แกนี่มันโง่เองชัด ๆ”
ไม่นานก็มีเสียงดังขึ้นมาจากประตู
“เป็นไร นั่งบ่นอะไรของเธอคนเดียว”
ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมอง…ก็เขาไง พี่เจเจ ยืนยิ้มมุมปากอยู่ตรงนั้น ราวกับรู้ทุกความคิดของฉัน
หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุอก ใบหน้าแดงฉ่าด้วยความเขินอาย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะสบตากับเขา รู้ตัวอีกที…ฉันก็ยังนั่งอยู่ตรงนั้น ตัวสั่นเล็กน้อยเพราะความตื่นเต้นและความจำเมื่อคืนที่ยังติดอยู่ในสมอง
ฉันจ้องตาเขาแน่น มือกำเข้าหากันเป็นกำเล็ก ๆ ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบแต่เต็มไปด้วยความหนักแน่น
“เรื่องเมื่อคืน…พี่ห้ามบอกพี่แทนไทนะ ถ้าพี่บอก…แจมเอาพี่ตายแน่…หุบปากไปเลย”
เจเจเลิกคิ้วมุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มกวน ๆ ดวงตาคมยังมองฉันอย่างจับผิด ราวกับกำลังประเมินท่าที
“เดี๋ยวสิ…แจมได้พี่แล้วจะทิ้งแบบนี้เลยเหรอ?”
ฉันพ่นลมหายใจออกมา รู้สึกได้ถึงแรงเต้นของหัวใจที่กระแทกแรง กัดฟันแน่นก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ
“พี่มีผู้หญิงตั้งกี่คน จะมาแคร์เรื่องแค่นี้ทำไม”
เจเจเงียบไปชั่วขณะ น้ำเสียงทุ้มต่ำลงเล็กน้อย แฝงความออดอ้อนและความจริงจัง
“แต่พี่…แคร์แจมนะ”
ฉันเลิกคิ้วมองเขาอย่างไม่แสดงอารมณ์ แต่ความรู้สึกด้านในมันเต้นแรง หัวใจราวกับจะพุ่งออกมาจากอก ก่อนจะสวนกลับทันทีด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด
“พี่ไปแคร์ผู้หญิงในสต๊อกพี่เถอะ”
“…โอเค งั้นแจมนี่ก็ถือเป็นผู้หญิงในสต๊อกพี่ด้วยป่ะ” เจเจยักคิ้ว พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไม่! ไม่นับ แจมไม่ได้อยากมีอะไรกับพี่สักหน่อย เลิกคิดไปได้เลย เพราะแจมไม่มีวันเป็นผู้หญิงของพี่เด็ดขาด” ฉันพูดเสียงดัง ทำหน้าเหยเกด้วยความขัดใจ “แจมโครตเกลียดเลย ผู้ชายเจ้าชู้แบบพี่”
เจเจหัวเราะเบา ๆ ราวกับสนุกกับความโกรธของฉัน แววตาคมประกายความเจ้าเล่ห์
“ก็ดี…พี่จะได้ไม่ต้องมานั่งแคร์ แล้วก็สบายใจได้…เพราะพี่ก็ไม่ได้จะเอาเธอมาเป็นเมียพี่อยู่แล้ว”
คำพูดนั้นเหมือนมีดแทงตรงกลางอก ฉันสะดุ้งและหน้าแดงด้วยความเจ็บปวด ทั้งเจ็บจากร่างกาย และเจ็บจากหัวใจไปพร้อม ๆ กัน
“ไปอาบน้ำ แต่งตัวซะ ใส่เสื้อผ้าพี่กลับไปก่อน เดี๋ยวจะไปส่ง” เจเจพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ แต่แฝงความเอาใจใส่ที่ฉันรับรู้ได้ชัดเจน
“ไม่ต้อง! แจมกลับเองได้ พี่เจเจไม่ต้องยุ่งหรอก บอกแล้วไงว่าไม่ต้องมาแคร์” ฉันยักไหล่ ทำท่าเหมือนไม่สนใจเขา ทั้งที่ใจเต้นแรงและยังรู้สึกอับอายกับเรื่องเมื่อคืน
เจเจแค่ยักไหล่เบา ๆ พลางหัวเราะในลำคอเล็กน้อยเหมือนไม่ใส่ใจ “งั้นก็ช่วยไม่ได้ กลับดี ๆ แล้วกัน…พี่ไปละ นัดน้องเชอร์รี่ไว้”
ฉันนั่งมองตามเขาเดินออกไป แสงแดดอ่อน ๆ ส่องเข้ามาในห้อง ทำให้ฉันรับรู้ถึงความว่างเปล่า แต่หัวใจก็ยังเต้นแรงไม่หยุด ราวกับยังติดอยู่กับร่างสูงตรงหน้าที่เพิ่งออกไปไม่กี่นาทีนี้เอง
——
- บ้าน -
ทันทีที่เท้าของฉันแตะพื้นกระเบื้องเย็น ๆ ของบ้าน เสียงเข้มทรงพลังของพี่แทนไทก็ดังขึ้นทันที ราวกับเขานั่งรออยู่ตรงนี้ตั้งแต่แรก จนทำให้หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นอย่างบอกไม่ถูก
“ไปไหนมา” เขาถามเสียงนิ่ง แต่เต็มไปด้วยความเข้มงวด
“ก็…ก็ไปดื่มกับเพื่อนนี่แหละ” ฉันตอบเสียงเบา ๆ พลางพยายามทำหน้าสบาย ๆ แต่ข้างในกลับรู้สึกตื่นเต้นและกระอักกระอ่วนอย่างบอกไม่ถูก
“แล้วทำไมไม่กลับบ้าน”
“คืออ…เมา” ฉันตอบเสียงสั่น เหมือนเพิ่งนึกคำแก้ตัวได้ “แจมเมาก็เลยหาโรงแรมแถวนั้นนอนอ่ะ… เมาแล้วขับมันอันตราย”
ฉันมองลงพื้น พยายามหลบสายตาของเขา แต่ก็อดไม่ได้ที่รู้สึกถึงแรงกดดันจากสายตาคมเข้มของเขาที่จับจ้องราวกับอ่านทุกความคิดของฉันออกหมด
“แน่ใจ?” พี่แทนไทถามเสียงเรียบ แต่แฝงความเข้มข้น ดวงตาของเขาจับจ้องมาที่ฉันอย่างระแวดระวัง
“แน่ใจ!” ฉันตอบทันที เสียงดังฟังชัด จนสะท้อนในห้อง เผลอทำให้ตัวเองใจเต้นแรง
“แล้วไปกินเหล้าที่ไหน?” เขาเลื่อนสายตามาที่ฉัน น้ำเสียงแฝงความสงสัยและกังวล
“ก็…แถว ๆ นี้แหละ จะไปไหนได้ละ พี่แทนจะถามเซ้าซี้อีกนานไหมเนี่ย” ฉันพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ พยายามทำตัวเหมือนไม่สนใจ ทั้ง ๆ ที่หัวใจเต้นแรง
“ไอเจเจมันบอกเธอไปกินเหล้าที่พัทยา” น้ำเสียงเขาเย็นลงเล็กน้อย ทำให้ฉันสะดุ้ง
“ห๊ะ! แล้วยังไงต่อ? เขาพูดอะไรอีกไหม ได้พูดอะไรอีกหรือเปล่า?” ฉันถามเสียงสั่น ๆ พลางมองลงพื้นพยายามเก็บอาการ
“ทำไม… หรือเธอไปทำผิดอะไรมา?” น้ำเสียงของพี่แทนไทเข้มขึ้น ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเอาใจใส่แต่ก็แฝงความกดดัน
“เปล่าสักหน่อย” ฉันตอบ รีบแก้ตัว พลางก้มหน้ากัดริมฝีปาก รู้สึกอายที่ถูกจับผิด แต่ก็ไม่กล้าสบตาเขาเต็ม ๆ
“แจม…” พี่แทนไทเอ่ยเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงจริงจัง ดวงตาเขาแน่วแน่เต็มไปด้วยความเข้มข้นเหมือนอ่านใจฉันออก
ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างหนัก ใจเต้นแรงเพราะรู้ว่าหนีไม่พ้น ครั้นจะโกหกต่อก็ทำไม่ได้ ฉันถอนหายใจลึก ๆ ก่อนจะสบตาเขาอย่างจำใจ
“ก็แค่…ไปกินเหล้าที่พัทยาเฉยๆ อยากได้ฟีลบรรยากาศทะเล” ฉันตอบแบบเลี่ยง ๆ แต่พี่แทนไทกลับเลิกคิ้วขึ้น
“แจม!” น้ำเสียงของพี่แทนจริงจังมาก จนฉันรู้ทันทีว่าคราวนี้ไม่มีทางเลี่ยงแล้ว
ฉันถอนหายใจลึก ๆ ปิดตาปี๋ พูดด้วยเสียงสั่น ๆ “ก็…แจมโดนผู้ชายหลอก…แจมอยากเมา…แจมเลย…หนีไปกินเหล้าที่พัทยาคนเดียวค่ะ”
“ใคร?” พี่แทนไทถามเสียงเรียบ แต่เต็มไปด้วยความเอาจริง
“พี่แทน…ไม่รู้จักหรอก” ฉันตอบเบา ๆ พร้อมก้มหน้ามองพื้น
“พี่ถามว่าใคร!” น้ำเสียงของพี่แทนไปเข้มขึ้นเล็กน้อย จับใจฉันให้สะดุ้ง
“ชื่อ…ซัน เรียนนิติศาสตร์ปีสาม…มหาวิทยาลัยเดียวกับเรา” ฉันพูดทั้งที่ใจเต้นแรง รู้สึกถึงสายตาของพี่แทนที่จับจ้องมาที่ฉันแน่นเหมือนจะเจาะลึกทุกความคิด
“พี่จะไม่บอกป๊ากับม๋าแต่อย่าทำแบบนี้อีกนะ แจม…พี่เป็นห่วง ส่วนเรื่องไอซัน เดี๋ยวจัดการให้เอง” พี่แทนไทพูดเสียงนิ่ง แต่แฝงความเอาจริงเอาจัง
ฉันพึมพำเบา ๆ ให้ตัวเองฟัง “เป็นห่วง…แต่ปล่อยให้น้องสาวอยู่บ้านคนเดียวแบบนี้…ห่วงแบบไหนวะเนี่ย” มือเล็กกุมอกตัวเอง ทั้งหงุดหงิด ทั้งอดแปลกใจไม่ได้กับความใจแข็งแต่กังวลของเขา
- ผู้เขียน
