FRIEND ZONE 6
1150 คำ
“กูก็พึ่งรู้เมื่อเข้า มันเอาเกี๊ยวเข้าไปให้กูที่คอนโด กูเลยทักรอยดูดที่คอมัน และกูก็ไม่รู้ว่าเมื่อคืนมันไปดูแลกู เลยเผลอตำหนิมัน...คงโกรธกูนั่นแหละ”
“แล้วมึงไปด่ามันทำไม ก็สมควรแล้วที่มันจะโกรธ มันโสดมานาน...ก็ให้มันมีแฟนหน่อย”
“ก็กูไม่ชอบ...ผู้ชายดี ๆ มีเยอะแยะ ทำไมเลือกคนที่ประจานตัวเองแบบนั้น”
“โถ...พ่อสุภาพบุรุษ มึงเป็นเพื่อนเว้ย...ไม่ใช่พ่อมัน ไปคิดแทนมันทำไม มันชอบแบบไหนก็เรื่องของมันดิ”
“ก็กูไม่ชอบอ่า...ตอนนี้มันจะคบใครก็ได้ ที่ไม่ใช่ไอ้คนที่ทำรอยนั่นบนคอมัน เพราะกูไม่ชอบ”
“หึ...มึงนี่...นับวันเหมือนไอ้หลิวเข้าไปทุกวัน ชอบทำตัวเป็นผัวของแม่มัน เหมือนไอ้หลิวชอบทำตัวเป็นเมียพ่อกูเด๊ะเลย...ไร้สาระมากเลยมึงนี่ เอาเวลาไปขยี้สาว ๆ ในผับไอ้โฬมดีกว่าไหม อย่ามาเสียเวลากับอะไรแบบนี้” ดีเดย์ร่ายยาว
“สมองมึงมีแต่เรื่องใต้สะดือจริง ๆ เลยไอ้เดย์ มึงไม่ไปกูไปเองก็ได้...สันขวาน!”
ลีโอเดินออกไปจากตรงนั้น ทั้งยังบ่นให้ดีเดย์ไม่หยุด
“ควายเอ๊ย! แม้แต่คำด่ามันยังยืมให้หลิวมา กูละเหนื่อยกับมึงจริง ๆ”
และก็ยังคงเป็นเช่นเดิม คือการตามง้อไออุ่นของลีโอ แต่ไม่ว่าลีโอจะพยายามแค่ไหนไออุ่นก็เมินใส่เขาอยู่ดี
“อุ่น...มึงจะเป็นอยู่แบบนี้เหรอ กูไม่เคยง้อใครเลยนะอุ่น...อุ่นครับ...”
จนในที่สุด...เสียงถอนหายใจของเธอก็ดังขึ้น พร้อมสายตาขุ่นเคืองที่ตวัดมามองหน้าเขาตรง ๆ พร้อมเปิดปากคุยกับเขาครั้งแรก
“กูรำคาญแล้วนะลีโอ...ต่อไปพูดอะไรก็หัดคิดก่อน อย่าเอาแต่อารมณ์”
คำพูดนั้นเหมือนปลดล็อกบางอย่างในใจลีโอ จนเขาเผลอยิ้มออกมาราวกับโล่งใจ เพราะเขาแคร์ความรู้สึกของไออุ่นมาก เธอกับเขาไม่ค่อยทะเลาะกันเรื่องหนักหนาขนาดนี้มาก่อนเลย
“โอเค...กูจะจำไว้นะ” และไม่รอให้เธอตอบ เขาก็พูดประโยคต่อไปทันที
“คืนนี้ไปผับไอ้โฬมกัน เพื่อน ๆ นัดกันไว้แล้ว...มึงไปด้วยกันนะอุ่น”
ไออุ่นเหลือบมองหน้าเขา ลังเลเพียงเสี้ยววินาที ก่อนถอนหายใจออกมาอย่างปฏิเสธไม่ได้
“ตามใจมึง...”
แม้ความรู้สึกจะยังกลับมาไม่เต็มที่ แต่ในใจของเธอเองกลับปั่นป่วนจนยากที่จะควบคุม เพราะเธอรู้ดี...ว่าสายตาที่เธอมองเขาในตอนนี้ มันไม่เหมือนกับตอนที่เคยมองแบบเมื่อก่อนอีกแล้ว
ตกเย็นวันนั้น...
[อุ่น...มึงออกมาหรือยัง]
“ยัง...กูพึ่งอาบน้ำเสร็จ มีอะไร”
[เอ่อ...กูจะวานมึงช่วยซื้อถุงยางอนามัยไปให้ไอ้ลีโอสักกล่อง]
“หา! มึงว่าไงนะเดย์...” ไออุ่นถามซ้ำ เพื่อยืนยันว่าเธอฟังไม่ผิด
[กูจะวานมึง...ช่วยซื้อถุงยางอนามัยไปให้ไอ้ลีโอหน่อย]
ไออุ่นถึงกับชะงักงัน แทบไปต่อไม่เป็น แม้แต่ถุงยางอนามัยเธอก็ต้องเป็นคนซื้อไปให้เหรอ
“แล้วทำไมต้องเป็นกูวะ เชี่ย! นั่นมันของใช้ส่วนตัวนะเว้ย...”
[พอดีกูยังไม่เสร็จธุระว่ะ เผื่อมันได้ใช้คืนนี้ กูเลยอยากพกไปให้มัน...มันจะได้เซฟตัวเอง มึงก็รู้ว่าไอ้ลีโอมันไม่ชอบพกถุง]
“ก็ถ้ามันจะงี่เง่าขนาดนั้น ก็บอกมันตัดของมันโยนให้เป็ดกินไปเลย จะได้จบ ๆ ไม่ต้องมาลำบากคนอื่น”
หลังจากสิ้นสุดเสียงจากปลายสายของดีเดย์เพียงไม่นาน ตอนนี้ไออุ่นก็มายืนอยู่ในร้านสะดวกซื้อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ไออุ่นยืนจ้องชั้นวางถุงยางอนามัยที่มีไม่ต่ำกว่าสี่ยี่ห้อ และแต่ละยี่ห้อก็หลากหลายรุ่น หลากหลายขนาด จนเธออยากจะหันหลังเดินออกจากร้านไปซะให้รู้แล้วรู้รอด
“เฮ้อ…ขนาดก็ไม่รู้ รุ่นก็ไม่บอก…กูจะเอาไงกับชีวิตดีวะ!” ไออุ่นพึมพำกับตัวเอง พลางมองกล่องแต่ละใบสลับกันราวกับกำลังเลือกข้อสอบปลายภาค
แบบบางเฉียบ...
แบบมีปุ่ม...
แบบสูตรเย็น...
กลิ่นสตรอว์เบอร์รี...
กลิ่นช็อกโกแลต...
“ทำไมมันหลายฟังก์ชันจังวะ...”
ไออุ่นบ่นแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ พยายามไม่คิดภาพ ตอนลีโอกำลังใช้งานของสิ่งนี้กับใครสักคน เพราะแค่คิดหัวใจของเธอก็เหมือนจะร้อนรนขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ
“จะเอาไปใช้กับคนอื่นแท้ ๆ ยังจะมาลำบากให้เราซื้ออีก...ไอ้คนบ้า”
“เอารุ่นไหนดีครับ?”
ขณะที่ไออุ่นบ่นและตัดพ้อกับตัวเอง เสียงของพนักงานหนุ่มที่ยืนเล็งพฤติกรรมของเธออยู่นานก็ถามขึ้น ทำเอาไออุ่นสะดุ้งโหยง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปยิ้มแห้ง ๆ ให้กับพนักงานชายคนนั้น
“เอ่อ...คือ...”
“คนไทยหรือต่างชาติครับ?” พนักงานถาม ในขณะที่ไออุ่นได้แต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ราวกับไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี
“เอ่อ...ลูกครึ่งค่ะ” อย่างน้อยก็ยังดี ที่รู้ว่าเขาเป็นลูกครึ่ง
“งั้นแถวบนนะครับ มี King Size จนถึง Super King เลยครับ”
คำว่า Super King ทำเอาไออุ่นถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เพราะถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยเห็นวิธีการใช้หรือมีใครมาใช้ให้เห็น แต่ไออุ่นก็เคยได้รับการอบรมและการเทียบขนาดมาแล้ว แต่เธอไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าไอ้เพื่อนตัวดีมันใส่ขนาดไหน
“ถ้าไม่มั่นใจจะลองโทรถามคุณผู้ชายที่ใช้งานก่อนไหมครับ”
“เอ่อ...เอา...อันนี้แล้วกันค่ะ”
พอโดนพนักงานถามจี้ ไออุ่นก็สะดุ้งจนรีบเอื้อมมือไปคว้ากล้องใกล้มือออกมาแบบคละ ๆ แล้วก็ส่งให้พนักงานคิดเงิน โดยไม่ดูแม้แต่ยี่ห้อหรือขนาด ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก จนเธอเองยังตั้งตัวไม่ทัน
กระทั่งเธอจ่ายเงินแล้วออกมาจากร้าน เพียงแค่เดินผ่านพ้นประตูร้านสะดวกซื้อเท่านั้นแหละ ไออุ่นถึงกับต้องยืนพิงเสาไฟหน้าร้าน พร้อมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“ลีโอ...มึงนี่มัน...ทำให้กูอดสูใจได้ทุกเรื่องจริง ๆ แล้วถ้าเกิดมันไม่ใส่ไซซ์นี้ กูต้องมาซื้อให้มันใหม่อีกไหมวะเนี่ย? เฮ้อ...”
- ผู้เขียน
