13
Part : เมเบล
เช้าวันต่อมา
"อื้อออ!!"ฉันบิดขี้เกียจ ลุกขึ้นนั่ง อาการปวดหัวเมื่อวานหายไปแล้ว แต่เดี๋ยวนะเมื่อคืน >//////////////////19.00 น.
กับข้าวเสร็จหมดแล้วแต่แทซันยังไม่กลับมา
"น่าจะเลิกดึก"ฉันพูดกับตัวเอง และนั่งรอต่อไป
23.00 น.
ยังไร้วี่แวว แต่ฉันก็รอต่อ เพราะแทซันกลับไม่เป็นเวลาอยู่แล้ว จะโทรไปถามก็กลัวรบกวนการทำงาน
05.00 น.
แทซันก็ยังไม่กลับมา ความติ่งของฉัน จึงเข้าไปดูตารางงานของแทซัน และได้รู้ว่า เขาบินไปฝรั่งเศสตั้งแต่เช้ามืดของเมื่อวาน
ฉันมองอาหารบนโต๊ะที่เย็นจนไม่รู้จะเย็นยังไง เผลอๆ เสียแล้วด้วย ผิดที่ฉันเองที่ไม่เช็กก่อน แต่เขาก็ไม่บอกฉันสักคำเลย แถมไปตั้งสองอาทิตย์ด้วย
ฉันเก็บกับข้าวไปเททิ้ง ก่อนจะเข้านอน แต่ก็นั่นแหละ นอนไม่หลับ ได้แต่เขี่ยมือถือไปมา แต่ดีที่วันนี้ไม่มีเรียน
"เฮ้อ...ส่งข้อความมาบอกก็ไม่ได้"จะบอกว่าไม่มีเบอร์ วันนั้นก็โทรไปหาแล้วนี่
ฉันนอ
