ก็อก ๆ
เสียงเคาะประตูห้องส่วนตัวของหมอใหญ่ดังขึ้นในขณะที่เจ้าของห้องกำลังฟุบหลับด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้าเพราะถูกใช้งานอย่างหนักในรอบหลายวันติดต่อกัน
"ผมไม่หิวครับ เป็นไปได้วันนี้ถ้าไม่มีเคสฉุกเฉินไม่ต้องเข้ามานะครับ ผมอยากพัก" เขาจึงเลือกที่จะตอบทั้งที่ยังหลับตา เพราะคิดว่าเป็นพยาบาลผู้ช่วยที่มักจะเคาะประตูถามไถ่อาการอยู่เรื่อย ๆ
ตึก
ตึก
แต่เสียงฝีเท้ากลับเดินเข้ามาเรื่อย ๆ คนหลับตาจึงนึกแปลกใจเพราะปกติแล้วไม่มีใครที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา
"บอกแล้วไงครับว่า…" เสียงทุ้มว่าพร้อมกับลืมตาขึ้นมองคนที่มาใหม่แต่กลับต้องกลืนประโยคที่ยังพูดไม่จบลงคอเพราะคนที่เขาคิดว่าเป็นพยาบาลผู้ช่วยกลับเป็นภรรยาสาวของตนที่เข้ามาแทน
"ปาป๊าให้เอามาแบ่งให้ค่ะ" ร่างเล็กวางของกินลงบนโต๊ะหน้าโซฟา ก่อนที่จะเงียบลงเพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
"ขอบคุณครับ" ร่างสูงดึงสติเอ่ยตอบเธอ คนที่เขารอมาตลอดหลายสัปดาห์ปรากฏตัวจั
