ตอน 39
เช้าวันเสาร์ หลังคืนอ่อนโยน...และตัว
แสงแดดอ่อนยามเช้าสาดเข้ามาผ่านม่าน มันอุ่นกำลังดี ถ้าไม่นับว่าอวากำลังต้องหลับตาแน่น เพราะไม่กล้าหันไปมองสภาพห้อง
อวา :
เธอค่อยๆ กระพริบตา หันมามองยศวินที่นอนตะแคงหันหน้าเข้าหาเธอ อยู่ข้างๆ เขายังหายใจสม่ำเสมอ หลับสนิทเหมือนคนที่ 'หมดแรง' อย่างแท้จริง
แต่สิ่งที่ทำให้เธอเผลอ ยกมือปิดหน้าไม่ใช่ภาพของเขา '...แต่คือสภาพ สมรภูมิ รอบห้องต่างหาก...'
ตรงโซฟา~เสื้อเชิ้ตของเขาถูกโยนทิ้งไว้ครึ่งตัว พาดกับพนักพิงโซฟา บราของเธอเหมือนจะโดนเหวี่ยง ไปติดอยู่ที่หมอนอิง และกางเกงของเขา กับบีกินี่ตัวจิ๋วของเธอ กองอยู่กับพื้น และเสื้อยืดของเขา ที่มองหาตั้งนาน ตกลงไปกองอยู่ข้างถังขยะ
อวา :
กลั้นหัวเราะ
"ฉันว่าเรามาที่เตียงกันแบบมีศิลปะ แต่หลักฐานมันบอกอย่างอื่นเลย..."
เธอแอบย่องลงเตียงเบาๆ หยิบเสื้อผ้าทีละชิ้นๆ ว่างไว้บนโซฟา แล้วเดินออกไปยังห้องครัวเรียบห
