ดอกมู่ตานนับยี่สิบดอกถูกวางใส่ในใจกันเบื้องหน้าฉินชิง เป็นการเทคะแนนให้กับเด็กสาวอย่างจงใจ เรียกสายตาผู้คนให้หันมามองเป็นตาเดียว
"ยินดีกับฉินชิงด้วย แม้ไม่มีดอกไม้ของพ่อ ก็นับว่าเจ้าชนะขาดลอยแล้ว"
"แต่ดอกไม้จากท่านพ่อ ทำให้ข้าดีใจยิ่งนัก" ฉินชิงยิ้มให้เล่อชุน ไม่นึกว่าเขาจะหอบดอกมู่ตานช่อใหญ่มาร่วมเทคะแนนให้นาง
"เจ้าเรียนจบแล้ว ชนะการประกวดศิลป์เสียด้วย เก่งจริง ๆ มารดาของเจ้าต้องภูมิใจมาก"
"ข้าเป็นสตรีที่เพียบพร้อมเช่นนี้ ท่านพ่อไม่ภูมิใจรึ"
"พ่อภูมิใจในตัวเจ้ามาก"
"ท่านพ่อเคยบอกว่าไม่มีทางเอาสตรีที่ยังเรียนไม่จบไปทำเมีย ตอนนี้ข้าเรียนจบแล้ว ซ้ำยังชนะการประกวดหลายรายการเสียด้วย เอาข้าไปทำเมียได้หรือยัง" ฉินชิงโน้มกายลงกระซิบเล่อชุน
"เจ้ามันรนหาที่ลำบากกายแท้ ๆ" เล่อชุนอมยิ้ม ลูกเลี้ยงสาวของเขาชอบพูดจาท้าทายอำนาจตัณหาราคะ หากนางได้ครางใต้ร่างเขาสักครั้ง อาจไม่ปากดีเช่นนี้อีก
บทสน
