เขาลุกขึ้นจากเตียงนอน คว้าเอาผ้าขนหนูผืนใหญ่มาพันรอบเอวเอาไว้ ก่อนจะเดินอ้อมมาอีกฝั่งตรงไปหยิบกระเป๋าสะพาย แล้วนำมันมาโยนไว้บนเตียงให้ด้วยความไม่พอใจ
“รีบโทรกลับไปหามันซะ บอกมันด้วยว่าเธอจะไปเที่ยวกับเพื่อน ไปต่างจังหวัดอีกหลายวัน ยังไม่กลับวันนี้”
“คุณเป็นบ้าอะไรของคุณนะคุณเพชร เปรมทำแบบนั้นได้ที่ไหนกันล่ะ เปรมกับคนในครอบครัวเราไม่เคยแยกห่างกันนาน ไออุ่นจำเป็นจะต้องนอนกอดเปรมหรือไม่ลูกก็ต้องรอให้เปรมไปรับกลับจากโรงเรียน มีแค่ตอนนี้เท่านั้นที่เปรมต้องทำงานโดยที่ไม่มีเวลาดูแลลูกเหมือนเมื่อก่อน แล้วคุณเอาอภิสิทธิ์อะไรมาบงการให้เปรมต้องทำตามอำเภอใจแบบนั้นคะ เปรมจะบ้าตาย คนอะไรไม่มีเหตุผลเอาซะเลย”
“หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดโทรไปพูดอย่างที่ฉันพูดเมื่อกี้ ให้ฉันได้ยินเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นรับรองว่าฉันจะส่งคนไปลากคอสามีของเธอกับลูกมาดูให้เห็นกับตาว่าเมียและแม่ของพวกเขาทำอะไรอยู่ที่ไหนบ้าง!”
