ตอนที่ 4 ตามถึงที่ (2)
638 คำ
ทว่า คนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยก็ยังคงเงียบอีกเช่นเคยจนหมวยเล็กต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากถาม
“สรุปพี่เป็นอะไร” หมวยเล็กไม่รู้ตัวว่าเสียงที่เอ่ยออกไปมันสั่นเล็กน้อย เธอว่าไม่ได้กลัวเขานะ ไม่กลัวสักนิด
“เธอนี่ชอบท้าทายฉันจังเลยนะ”
“ท้าทายอะไร”
“คิดว่าตัวเองสำคัญขนาดไหนถึงกล้าเมินสายฉัน” น้ำเสียงของหนุ่มรุ่นพี่เรียบนิ่ง
“หมวยก็ไม่คิดว่าตัวเองสำคัญนะ ก็แค่ใช้ชีวิตของหมวยปกติ เรื่องที่ไม่รับสายมันก็เรื่องปกติ เหมือนที่หมวยโทร.หาพี่ พี่ก็ไม่เคยรับสาย” มีแต่เขาที่โทร.หาเธอแล้วเรียกใช้เธอไปเป็นผู้หญิงอย่างว่าตลอด
ไม่มีเลย ไม่มีสักครั้งที่เธอจะเป็นฝ่ายนัดเขา โทร.ตามเขาทุกอย่างในความสัมพันธ์ที่เขาเป็นคนกำหนด
“ทำไม หรือเพราะฉันไปกับไอ”
“...” หมวยเล็กเลือกที่จะไม่ตอบ
“เธอลืมหรือเปล่าว่าเราเคยคุยกันว่ายังไง”
“ไม่ลืมหรอก หมวยจำได้หมดนั่นแหละว่าอะไรบ้างที่พี่บอก ไม่ต้องห่วงว่าหมวยจะเป็นปัญหา”
“...” เพลิงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย “จำได้แล้วทำไมยังทำตัวงี่เง่า”
นานมากแล้วที่เขาเคยบอกกับหมวยเล็กว่าระหว่างเขากับเธอมันเป็นได้แค่นี้ ครั้งแรกที่ได้รู้จักกันมันก็เกิดจากความเมามาย แต่เราทั้งคู่สานต่อความสัมพันธ์ในคืนนั้นโดยมีสถานะเป็นคู่นอน เขาบอกชัดเจนและเธอเองก็ยืนในจุดที่เขาอยากให้ยืนเสมอมา
แต่วันนี้เขากลับรู้สึกว่าหมวยเล็กทำตัวไม่น่ารักอย่างที่เคยเป็นมาตลอดระยะเวลาเกือบสองปี เธอทำให้เขาหงุดหงิดแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำตัวงี่เง่าเหมือนตัวเองเป็นคนควบคุมเขาได้
หรือคิดว่าเขาต้องง้อ
“หมวยไม่ได้ทำตัวงี่เง่า หมวยก็ใช้ชีวิตของหมวยปกติ มีแต่พี่เพลิงหรือเปล่าที่ระแวง คิดว่าหมวยกำลังทำตัวงี่เง่า”
“เธอไม่เคยเมินสายฉันสักครั้งแต่วันนี้เธอทำ เธอต้องการอะไรล่ะ”
“...” ไม่ได้ต้องการอะไรสักครั้ง ถ้าเธอต้องการคงทำตัวงี่เง่ากว่านี้
หมวยเล็กเงียบไปนานกว่าจะรวบรวมความกล้าถามออกไปอีกครั้ง ในเรื่องที่ยังคาใจ
“ว่าแต่พี่เพลิงเถอะ จะอะไรกับหมวยอีก ในเมื่อเขาก็กลับมาแล้ว”
“…”
คราวนี้เขาเองที่เป็นฝ่ายต้องเงียบ ไม่มีคำตอบให้หรอกเพราะเขาเองก็ยังสับสนว่าทำไม หรือเพราะมันยังไม่ถึงเวลาที่จะให้หมวยเล็กไป เขาสงสารหรือกำลังรู้สึกอย่างไรก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน
“หมวยไม่ได้อยากทำตัวมีปัญหา ไม่อยากมีปัญหากับใครด้วย”
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง”
“พี่เพลิงให้หมวยถอยไหม หมวยพร้อมอยู่แล้ว”
ชายหนุ่มปรายตามองอีกฝ่ายพร้อมกับหัวเราะในลำคอ มันก็ไม่แปลกหรอกในเมื่อที่ผ่านมาหมวยเล็กอยู่กับเขาได้ก็เพราะเงิน ที่ทำตามคำสั่งเขาตลอดก็เพราะเงิน เธอมาหาเขาได้ทุกเวลาที่เขาต้องการก็เพราะเงินทั้งนั้น
“ไม่ใช่แค่พร้อม แต่เธออยากไปเต็มทนแล้วมั้ง”
“ก็ประมาณนั้น เบื่อพี่แล้วเหมือนกัน” หมวยเล็กไหวไหล่
“หึ” เพลิงพ่นเสียงหัวเราะออกมาทางจมูก
“ทำไม พี่กลัวคิดถึงหมวยเหรอ” หมวยเล็กยิ้มยั่ว ปกติเธอก็เล่นหูเล่นตาเขาตลอด
เขาก็เห็นเธอชอบกวนประสาท แต่ไม่เคยนึกรำคาญใจเท่าตอนนี้
“ไม่มีทาง”
- ผู้เขียน
