“อ่าฮะ!” ฉันค่อย ๆ ฟังคำแก้ตัวที่ออกจะงี่เง่าสำหรับคนที่ฉันรัก แต่ช่วยไม่ได้ตอนนั้นเรายังเด็ก
“รามก็เลยตัดขาดทุกอย่างเรียนอยู่อังกฤษจนเกือบจะไม่ได้กลับมาแล้วนะ”
“เงินหมดเหรอก็เลยกลับ” ฉันถามในสิ่งที่อยากรู้
“ไม่ใช่เงินหมด รามมีเงินจากการทำธุรกิจของที่บ้านอยู่แล้วเมื่ออายุครบยี่สิบ” ฉันพยักหน้า
“แต่คิดถึงยักษ์ก็เลยกลับมาใช่ไหม” ฉันพยายามจะเบี่ยงประเด็นเขาไปเรื่อย ๆ แล้วก็ลุ้นว่าเขาจะจับฉันได้ตอนไหน
“ก็ส่วนหนึ่ง”
“อืม...เข้าใจได้ แล้วตอนเรียนคบสาวกี่คน”
“ก็ไม่เคยคบใครเลยนะ รามแค่...” จะพูดยังไงไม่ให้มิ้นต์หึงดี
“ก็แค่มีเผลอไปกับผู้หญิงอื่น” เห็นท่าทางอึกอักแล้วก็ต่อให้เสียเลย ผู้ชายอย่างรามไม่ได้บวชก็ย่อมต้องมีเบียดบ้างล่ะ
“เอ่อ...ข้ามประเด็นนั้นไปเถอะมันผ่านมาแล้ว” ฉันเห็นเขาไม่ตอบก็รู้แล้ว
“ก็มีบ้าง”
“แต่ก็ครางชื่อมิ้นต์นะ” คำนี้ขอตบให้หน้าหันได้ไหม เอากับคนอื่นครางชื่อฉั
