วันต่อมา
“ไปให้พ้น!!” เสียงตวาดไล่ของชายชราดังออกมาจากด้านในพร้อมกับขว้างปาข้าวของออกมาใส่คนข้างนอก
ภากรรีบเอาตัวเข้าไปบังโรสสิรินเพราะกลัวว่าเธอจะได้รับอันตราย
“พะ พ่อ นี่หนูเองนะพ่อ ฮึก พ่อใจเย็นๆ ก่อนนะ” โรสสิรินตะโกนเข้าไปด้านในเพื่อให้พ่อของเธออารมณ์เย็นลง และไม่อยากให้พ่อของเธอทำร้ายคนอื่นด้วย
“ออกไป!! ไปให้พ้น!!” เสียงนั้นยังคงตวาดไล่ออกมาไม่่หยุด
“ผมว่าเรากลับกันก่อนดีกว่านะครับ ดูท่าแล้วแกอารมณ์ไม่ใจเย็นลงเลย อยู่ไปจะยิ่งทำให้แกอาละวาดหนักกว่าเดิมนะครับ” ลูกน้องของภากรเดินมาบอก
“กลับกันก่อนเถอะโรสสิริน แล้วค่อยมาใหม่” ภากรก้มลงพูดกับหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมอก
“ฮึก พะ พ่อ”
“รอให้พ่อของเธอใจเย็นลงก่อนก็ได้”
“….” โรสสิรินไม่ตอบ เธอสองจิตสองใจไม่อยากออกไปเลยเพราะได้มาเจอกับพ่อแล้ว แต่เธอไม่คิดว่าพ่อจะเป็นแบบนี้
“ไปกันเถอะ” ภากรรีบพยุงโรสสิรินเดินออกไปจากสลัมที่พ่อของเธอ
