“ค่ะ...ปิงจะหลับ”
ปิยฉัตรรับคำอย่างว่าง่ายก่อนหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อนขณะชายหนุ่มปัดปอยผมที่ปรกใบหน้างามออก คริษฐ์จ้องมองน้องสาวของเขาด้วยแววตาอ่อนโยน ปิยฉัตรอาจจะเด็กและยังไม่เข้าใจแต่อาการที่เธอเป็นอยู่ทำให้หญิงสาวหมดเรี่ยวแรงจะทำอะไร แม้แต่จะอ้าปากเถียงก็ยังไม่ไหวแต่นั่นยิ่งทำให้คริษฐ์รักเธอมากขึ้น และเมื่อเธอหลับไปแล้วคริษฐ์จึงค่อย ๆ หลับตาลง การเดินทางไกลจากกรุงเทพฯ มายังจังหวัดสุดชายแดนใต้ทำให้เขาเหน็ดเหนื่อยเช่นกัน แต่เมื่อมาถึงแล้วพบว่าปิยฉัตรอยู่ที่นี่ทำให้เขามีเรี่ยวแรงและความหวัง คริษฐ์หลับไปนานและไม่รู้สึกตัวอีกเลยกระทั่งได้ยินเสียงไก่ขัน
ชายหนุ่มลืมตาและค่อย ๆ พลิกร่างก็ต้องตกใจและผุดลุกขึ้นเมื่อไม่เห็นร่างของปิยฉัตรบนที่นอน เขาขยี้ตาเพราะแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง นี่เขาเหนื่อยขนาดหลับไปจนเช้าเลยหรือนี่ แทบไม่รู้ตัวเองเลย แต่อาจเป็นเพราะอากาศเย็นสบายและสภาพแวดล้อม
