“ปกติแม่ก็พูดหวานกับทู๊กคนนะหวาน”
ประภาพูดยิ้มๆ “เอิ่ม...แม่ก็ต้องพูดหวานๆ เพราะ ๆ ซีจ๊ะ คุณคริษฐ์เขาเป็นแขกคนสำคัญเชียวนะ เป็นพี่ชายของหนูปิง ครอบครัวเขาเคยดีกับเรามาก อย่าลืมซีจ๊ะอย่าลืม เดี๋ยวแม่เข้าครัวก่อน รีบตามแม่ไปนะ”
ประภาเดินกลับไปอย่างอารมณ์ดี ส่วนน้ำหวานกลอกตามองบนเหมือนเอือมระอา
“แม่นะแม่...กับคุณคริษฐ์ล่ะเอาใจ แม่ไม่รู้หรอกว่าคุณคริษฐ์น่ะร้ายกาจยังไง...ฮึ!”
น้ำหวานเดินตามประภากลับเข้าบ้าน และคืนนั้นก็ดูจะเป็นค่ำคืนพิเศษของสมาชิกบ้านไม้หลังใหญ่ภายในหมู่บ้านที่เงียบสงบโอบล้อมด้วยผืนป่าบนเนินเขาในพื้นที่ติดชายแดนใต้ คริษฐ์เห็นว่าครอบครัวของน้ำหวานเป็นครอบครัวที่อบอุ่น พ่อของเธอเป็นผู้ใหญ่บ้านที่มีความโอบอ้อมอารี ส่วนแม่ของเธอเป็นแม่บ้านที่ทำอาหารอร่อยจนเขาติดใจกินข้าวหมดไปสองจาน ในสายตาพ่อแม่ของน้ำหวาน คริษฐ์และปิยฉัตรคือพี่น้องที่น่ารักและมีมารยาทนอบน้อม โดยเฉพาะคริษฐ์ซึ่งพ
