“ผมก็เพิ่งทราบเรื่องนี้ครับคุณคริษฐ์”
ภูเบศเสริมขึ้นด้วยสีหน้าที่แสดงให้เห็นว่าเขาตั้งใจและจริงจังกับเรื่องนี้ขนาดไหน
“แต่เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตอนที่คุณไปเรียนต่อต่างประเทศ ตอนนั้นพ่อกับแม่ของผมทำความตกลงให้ผมกับปิงหมั้นกันก่อนแต่เธอบอกว่าเธอยังเด็กและไม่พร้อม”
“ถึงตอนนี้ปิงก็เพิ่งเรียนจบมัธยมและยังไม่ทันเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัยเลยนะครับ”
คริษฐ์แย้งขึ้นหากแต่ภูเบศกลับมีรอยยิ้ม
“ผมไม่ได้ซีเรียสเรื่องนั้นหรอกนะครับ ตอนนี้ผมคิดว่าเราควรให้ความสำคัญกับพินัยกรรมที่คุณลุงคุณป้าทำไว้มากกว่า และมันเป็นสิ่งที่พวกท่านเคยตั้งความหวังไว้ว่าจะให้ปิงแต่งงานกับผม”
“ส่วนตัวผมคงไม่มีสิทธิ์แย้งหรือแสดงความขัดข้อง แต่ปิงจำเป็นต้องรับรู้เรื่องนี้ก่อนเพราะผมก็ไม่รู้ว่าน้องสาวจะว่ายังไง”
“นี่ล่ะครับจึงเป็นเหตุผลที่ผมต้องมาคุยกับคุณคริษฐ์พร้อมทนายชยันต์ ผมอยากให้คุณซึ่งตอนนี้อยู่ในฐานะของพี่ชายและผู้ปกครอ
