บทที่ 20
เด็กบ้ากาม
“มันล้วงยากครับ”
งับ
“อ๊ะ!” แม้ต้นหอมจะพยายามกลั้นเสียงร้องแล้ว ไม่ใช่ว่าเพราะกลัวภูผาจะได้ยิน ไม่สิ ก็กลัวเหมือนกันนั่นแหละ เพราะอย่างไรเธอก็รู้สึกอายอยู่ดี ที่มาทำอะไรแบบนี้กับเพื่อนของน้องชาย แต่ว่า... นี่มันก็อยู่ในสัญญาการยืมเงินเหมือนกันใช่มั้ยนะ?
ตอนนี้ภายในหัวของต้นหอมขาวโพลนเหลือเกิน เธอไม่สามารถคิดสิ่งอื่นได้เลย เพราะสัมผัสของอชิมันเรียกร้องความสนใจจากเธออยู่ตลอด...
“อย่าร้องเสียงดังนะครับ ภูผามันคงกำลังลงแดงอยู่ ถ้ามันได้ยินเสียงพี่มันคงทนไม่ไหวเข้ามาร่วมวงกับเราแน่ วันนี้ผมอยากทำกับพี่แค่สองคน” อุ้งปากอุ่นร้อนดูดดื่มอย่างละเมียดละไม แตกต่างจากตอนที่ทำร่วมกับภูผาเหลือเกิน ราวกับในตอนนั้นเขาเร่งรีบ แต่ว่าตอนนี้มีแค่เขาและเธอ เขาจึงมีเวลาละเลียดละไมตามใจอยาก
ฝ่ามือหยาบบีบเคล้น ส่วนปากก็ดูดดื่ม ต้นหอมเกร็งไปทั้งตัว รู้สึกขนลุกซู่ไปทั่วทั้งร่าง ชายหนุ่มค่อ
