ผลปรากฏว่าออมสินข้อเท้าพลิก จึงไม่สามารถที่จะเข้าประกวดดาวมหาวิทยาลัยที่กำลังจะจัดขึ้นในอีกเจ็ดวันข้างหน้าได้ ตัวสำรอง
อย่างฉันจึงถูกดึงขึ้นมาแทนที่
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่ฉันยินดีเลย แต่ก็ยังมีเรื่องให้สะใจ เพราะทันทีที่
ยัยพี่แพมรู้ว่าฉันขึ้นมาประกวดแทนที่ออมสิน ปิศาจร้ายในตัวเธอก็
ดิ้นพล่านด้วยความคลุ้มคลั่ง สมน้ำหน้า!
“หายไม่ทันเลยเหรอไทน์!”
สีหน้าตื่นตกใจของหญิงสาวตรงหน้าเต็มไปด้วยพิรุธ
“อืม...”
“ถะ ถ้างั้นเราเลื่อนการประกวดออกไปดีไหม เรื่องนี้แพมจัดการได้นะ”
“แล้วจะทำให้มันยุ่งยากทำไมล่ะ? ในเมื่อเราก็มีคนที่พร้อม
ทำหน้าที่นี้แทนออมสินอยู่แล้ว”
“แต่ว่า...”
คนตรงหน้าเสมองมาที่ฉันพลางทำหน้าไม่ชอบใจ คงเป็นเพราะวันนี้
ฉันเปลี่ยนเป็นใส่กระโปรงทรงเอที่ยาวระดับเหนือหัวเข่าขึ้นมานิดหน่อย เพื่อจะได้มองเห็นเรียวขาและท่าทางการเดินในตอนที่ซ้อม
“เวลาแค่อาทิตย์เดียวซ้อมไม่ทันหรอก
