หลังจบคาบบ่ายทุกคนต่างทยอยเก็บข้าวของเดินออกจากห้อง
มีเสียงบ่นอุบดังแว่วไปทั่วทิศ นั่นเป็นเพราะงานที่อาจารย์สั่งช่างยุ่งยากชวนให้ปวดหัว นี่ขนาดเพิ่งปีหนึ่งเองนะ ถ้าถึงปีสุดท้ายจะขนาดไหนเนี่ย!
“ตอง แกกลับห้องเลยปะเนี่ย”
“ยังอะ ว่าจะหาซื้อไรขึ้นไปกินสักหน่อย”
“ดีเลย งั้นไปด้วย ๆ วันนี้ฉันว่างน่ะไม่ได้ซ้อมดาว-เดือน”
ยัยออมสินยิ้มกว้างอย่างสดใส แล้วเดินประกบคู่ออกมาจากห้อง
“งั้นแวะเข้าห้องน้ำที่ชั้นล่างก่อนแล้วกันเนอะ”
“ได้ดิ”
เธอพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย
“แล้วเป็นไงบ้าง เห็นซ้อมประกวดทุกวันเลย”
ผ่านไปเกือบสองอาทิตย์แล้ว ทั้งออมสินและพี่ไทน์ต้องไปที่ใต้ตึกสาขา
ทุกเย็น เพราะต้องไปซ้อมกันอย่างหนัก พี่ไทน์เองก็มีหน้าที่ซ้อมให้กับเดือนคณะ เลยขาดซ้อมไม่ได้สักวัน
“เอาจริงปะ โคตรรำคาญยัยพี่แพมนั่นเลย”
“ทำไมเหรอ?”
“ทำตัวเหมือนตัวเองเก่งที่สุดในโลก ดวงอาทิตย์วิ่งรอบตัวเองอยู่มั้ง”
“หึ ๆ”
