สถานการณ์ตอนนี้เหมือนพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย คาดเดาอารมณ์ของใครบางคนไม่ได้
คนที่ว่าก็คือไอ้คนร่างใหญ่ใจหมานั่นเอง
“คิก คิก”
คนนอนคว่ำหน้าพิมพ์โทรศัพท์ไปหัวเราะคิกคักไป ทำเอาเขาหมั่นไส้ไม่น้อย
ไม่ใช่ครั้งแรก เป็นแบบนี้มาสักพักแล้ว ตั้งแต่ไปเจอกันที่ร้านหมูกระทะ พวกมันก็คุยกันเกือบทุกวัน แล้วก็ดูแม่คุณเขาอารมณ์ดีด้วย คุยเหมือนไม่ได้เจอกันมาทั้งชาติ
ทั้งที่กลางคืนก่อนนอนเอากับเขาทุกวัน แต่ก่อนนอนแม่งดันคุยกับอีกคน
เหมือนกูเป็นชู้ยังไงไม่รู้
“อย่าเสียมารยาท!” หันมาแยกเขี้ยวใส่พร้อมกับว่าคนที่กำลังชะโงกหน้าเพื่อดูโทรศัพท์เธอ
“มันดึกแล้ว”
“พึ่งสองทุ่มครึ่ง” ดึกบ้าบออะไร
“ยังไม่ง่วง?”
“ยัง” ใครจะง่วงเวลานี้ “แล้วก็ไม่อยากทำอย่างอื่นของพี่ด้วย”
ต้องรีบเบรกไว้เลย เพราะถ้าบอกว่ายังไม่ง่วง เขาก็จะชวนทำอย่างอื่น
แต่คำว่าชวนควรมีสิทธิ์ปฏิเสธใช่ไหม
ไม่ ชวนปุ๊บกระโจนใส่
