“พี่ธีร์ พี่ธีร์!” เขย่าแรง ๆ หวังให้เขาได้สติ “ลืมตาสิ!”
เสียงสั่นเหมือนคนกลัวจนแทบสติหลุดพูดกับตัวเอง
“ตื่นสิ” ลนลานเหมือนทำอะไรไม่ถูก “ต้องโทรเรียกปอเต็กติ๊ง!”
ขยับไปจะหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรขอความช่วยเหลือ
คนที่แกล้งตายรับรู้แบบนั้นไม่อยากให้เป็นเรื่องราวใหญ่โต ทำให้เธอกลัวได้ก็พอใจแล้ว จึงดีดตัวลุกกะทันหัน
“แบร่!!”
“กรี๊ดด!!”
เพี้ยะ! ฝ่ามือเล็กฟาดเข้ากลางหน้าคนที่ผุดลุกหลอกเธออย่างแรงเสียงดังฟังชัด
“ไอ้หวา!” คนที่กลั้นขำมานานแต่ดันหัวเราะไม่ออก เรียกคนตบหน้าเขาเสียงแข็ง
“ก็พี่แกล้งให้หนูตกใจอ่ะ” ทำหน้าเศร้าแต่แววตามันเหมือนสะใจมาก “ฮ่า ๆ ๆ”
สุดท้ายเธอก็กลั้นขำไม่อยู่ระเบิดหัวเราะออกมา
คิดว่าจะแกล้งเธอได้คนเดียวเหรอ คิดว่าเธอจะเชื่อเหรอว่าเขาจะตายง่าย ๆ
“ทีหลังแกล้งอะไรก็แกล้ง แต่อย่าแกล้งว่าตาย” ว่าให้เขาอย่างหมั่นไส้ “คนเลว ๆ แบบพี่นรกเขาไม่ค่อยต้องการตัว ไม่มีใครเขาเชื่อ
