ฟิว....
ผมนั่งกินข้าวต้มไปก็มองหน้าลูกเมียไป มันเป็นอะไรที่มีความสุขอย่างที่ผมไม่เคยคิดว่าในชีวิตของผมจะมีโมเม้นต์นี้ได้ทำอาหารเช้าให้เมียให้ลูกได้ทาน แม้ว่าอีกใจนึงจะรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้เธอไม่สบายถ้าเมื่อคืนผมไม่วุ่นวายกับเธอไม่กอดไม่จูบเธอเธออาจจะไม่ป่วยไม่มีไข้แบบนี้เช้านี้ผมก็เลยอยากลองทำอาหารเช้าให้เธอกับลูกได้ทานเธอจะได้ไม่ต้องลุกขึ้นมาทำเอง อันที่จริงผมก็ทำไม่เป็นหรอกผมก็เลยโทรหาแม่เฟื่องแม้ว่าจะเกรงใจท่านเพราะเวลาที่ไทยตอนที่ผมโทรไปมันเป็นเวลาตีสองแต่แม่เฟื่องก็เต็มใจที่จะบอกและสอนให้ผมทำ ท่านบอกว่าดีแล้วที่ผมทำแบบนี้ท่านอวยพรให้ใบบัวใจอ่อนและให้อภัยผมได้เร็วๆเพราะท่านอยากจะเจอหน้าหลานชาย
"ครามอิ่มแล้วค๊าบแม่"
"ถ้าอย่างนั้นครามก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านะครับวันนี้เราต้องไปบ้านคุณยายแม่รี่กัน"
"ค๊าบบบบ" ตอบเสร็จลูกชายของผมก็กระโดดลงจากเก้าอี้แล้ววิ่งเข้าไปที่ห้องนอนของตัวเ
