EP.5 แอบคุยกับเมียกู?
1188 คำ
สองวันผ่านไป
"อี๋!!"
เพราะความเป็นผู้ชายห้องจึงรกทั้งมีขยะเป็นกองวางซ้อน เพลงพลอยเดินออกจากห้องน้ำพลางสบถแขยง แต่ก็เป็นดังที่เจ้าของตึกว่า ทั้งสองคนมักไม่ค่อยอยู่ห้อง เนื่องจากทำงานพิเศษหลังเลิกเรียน ก่อนที่สักพักกระทิงจะกลับมาถึงก่อนเวลาสี่ทุ่มครึ่ง
"นี่น้อง..กินข้าวด้วยกันเปล่า" กระทิงพูด "แต่ไปซื้อเองนะ เพราะซื้อมาถุงเดียว"
"แล้วถามทำไมวะ" เพลงพลอยพึมพำ
"ว่าอะไรนะ?"
"กินให้อร่อยนะคะรุ่นพี่"
"ไม่ได้เรียนคณะเดียวกัน ไม่ต้องเรียกฉันว่ารุ่นพี่"
"ได้ค่ะ ไอ้..."
"เดี๋ยว! แต่เรียกพี่ได้ เรียกฉันว่าพี่กระทิง"
เกือบจะได้ยินคำหยาบ ไม่รู้ว่าความใสซื่อหรือกวนตีน เพลงพลอยยังคงเก็บกวาดรอบพื้นที่ตัวเองอย่างสะอาดสะอ้าน ถึงแม้อยู่บ้านจะเป็นคนไม่เรียบร้อยก็ตาม รอยยิ้มหวานส่งให้ชายหนุ่มที่นั่งกินข้าวแกงถุงอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนจะตรงดิ่งถือมาม่าคัพในมือ เนื่องด้วยประหยัดจึงจัดการซื้ออาหารแห้งมาตุนไว้
แกร๊ก
"ผมร๊ากกเมืองไทย จุ๊กกรู๊ววว" โซ่ เปิดประตูเข้ามาทั้งร้องเพลงแถมเดินสะเปะสะปะ
"ไอ้สัดโซ่มึงเมาอีกแล้วเหรอ?" กระทิงถาม
"ลูกค้าเลี้ยง กูก็ต้องแดกเปล่าวะ อ๊ากกก"
"เป็นเหี้ยอะไร!!"
"ผะ ผี เว้ยยย!"
ผวะ
กระทิงเดินตรงดิ่งฟาดฝ่ามือกระทบศีรษะที่ฟัดเหวี่ยงของเพื่อน พร้อมยืนเท้าเอวพูดย้ำ
"ไอ้ส้นตีนนั่นน้องร่วมห้อง มึงจำไม่ได้เหรอ"
"อ๋อออ..ลืมไป กูวเมา เสือกไปยืนที่ระเบียงทำไมวะอะไรขาวๆ ลอยๆ กูนึกว่าผี"
"น้องไปต้มมาม่า กูเห็นแดกแต่มาม่าทุกวัน"
"อ๊วกกกก~เฮือก"
สภาพเมาแอ๋ของโซ่ทำให้กระทิงส่ายหน้า จำเป็นต้องพยุงร่างแกร่งของเพื่อนเข้าห้องน้ำ เสียงพูดอักษรเพี้ยนเพราะเมาหนัก แต่ก็เป็นแบบนี้บ่อยครั้ง
"บ้าจริงลืมเติมอินเทอร์เน็ต! ลงไปเติมเงินก่อนดีกว่า" เพลงพลอยพูดเสียงดัง ก่อนจะมาอยู่เมืองกรุงก็ได้ศึกษาเรื่องราวต่างๆ จากลูกของป้าข้างบ้าน เกี่ยวกับเทคโนโลยีสำคัญที่ใช้สื่อสาร หลังจากเทมาม่าใส่ชามปิดฝา จึงรีบเดินลงไปด้านล่าง แม้จะเป็นหอพักเก่าแต่ก็มีร้านขายของชำเล็กๆ ไว้บริการ
สามนาทีผ่านไป
'ซู๊ดดด อักกกก'
เสียงซดน้ำอย่างสบายอุรา ปรากฏว่าโซ่นั่งหัวฟัดเหวี่ยงอยู่กับพื้น พร้อมช้อนที่ถือในมือ เมื่อเห็นเพลงพลอยเดินเข้ามา จึงพูดถามตามมารยาท "กินมาม่าด้วยกันเปล่าน้อง" หลังโซ่อาบน้ำก็พอบรรเทาอาการเมาบ้างเล็กน้อย
"มะ ไม่เป็นไรค่ะ"
"อร่อยนะ"
"หนูก็ต้มมาม่าเอาไว้เหมือนกัน"
"อักเครรร! อร่อยนะเนี่ยต้มยำกุ้ง"
ทันทที่เท้าเล็กกำลังจะก้าวผ่าน เธอถอยหลังกลับมายังจุดเดิมอีกครั้ง จ้องมองมาม่าในชามด้วยสายตาสงสัย คิ้วบางย่นขมวดปม
"พี่กินมาม่ารสอะไรนะ.." เพลงพลอยถาม
"ต้มยำกุ้ง อึกกกก~"
"ชามมาม่าของพี่คุ้นๆ นะคะ?!"
"สวยใช่ไหมล่ะ แซ่บๆ นำกันจ้า"
แกร๊ก
"ไอ้โซ่..มึงเอามาม่าน้องมากินทำไม" กระทิงตะคอกทันทีเมื่อออกมาจากห้องน้ำหลังทำธุระส่วนตัว "กูคลาดสายตาแป๊บเดียวไอ้ฉิบหาย!"
"มันไม่มีชื่อเขียนติดไว้สักหน่อย"
"แต่ไม่ใช่ของมึงไง"
"แล้วไง เฮือก~จะให้กูล้วงคออ้วกคืนให้ไหม"
"เมาแล้วเลอะเทอะตลอดเลยนะมึง"
"บ่นอยู่ได้หนวกหูเว้ยยยย"
กึบบบ
หมัดน้อยของเพลงพลอยเริ่มมีเสียงกระดูกลั่น ลมหายใจแรงจนตัวเล็กสั่นเขย่า เพราะเธอเองก็มีเงินเก็บเหลือไม่มาก ต้องประคองชีวิตในช่วงพี่ยายยังขายผลไม้ส่งมาให้ไม่ได้ กระทิงพูดเสียงเรียบ "ขอโทษทีนะ ไอ้โซ่มันเมา"
"ปกติก็เป็นแบบนี้หรือคะ"
"ฮือออ ใช่ มันอะเมาทีไรบรรลัยทุกที"
"ถ้ารู้ว่าคุมตัวเองไม่ได้ ก็ไม่น่าจะแดกเหล้าจนเมาปลิ้นขนาดนี้ เป็นภาระคนอื่น"
"แต่มาม่ายังเหลืออยู่นิดหน่อยนะเธอกินไหม"
เคว้ยง!
ขณะที่กระทิงคว้าชามาม่าที่ยังเหลือเกือบครึ่งยื่นให้เพลงพลอย โซ่ก็ลุกยืนปัดถ้วยร่วงลงพื้นกระจัดกระจาย ใบหน้าสาวน้อยเริ่มหงุดหงิดแทบจะทนไม่ไหว จนต้องนับหนึ่งถึงสิบภายในใจเพื่อข่มอารมณ์
วันศุกร์
ตอนนี้เพลงพลอยเริ่มคิดถึงเรื่องหางานพิเศษทำบ้าง เธอจะได้มีเงินมาไว้ใช้จ่าย หรือบางทีอาจจะเกิดสถานการณ์คับขัน ยายส่งเงินมาให้ไม่ทัน แต่พอค้นหาก็เจอแต่ร้านที่รับคนมีประสบการณ์ ซึ่งแน่นอนว่าเธอไม่เคยทำงานอะไรเลยนอกจากชกมวยคาดเชือก
ร้านเหล้า ซอกตึก
เวลาสองทุ่มตรง
แก๊ก
แก้วเหล้าหลายใบกระทบกันเสียงดัง วันนี้สองนุ่มนัดกันออกมาสังสรรค์ อีกทั้งร้านนี้โซ่ยังเคยเล่นดนตรีอยู่ในวงประจำ จึงสามารถติดค่าเหล้าก่อนได้
"กูแม่งเบื่อพวกผู้หญิงตามติด ทั้งที่บอกคอนเซปไปแล้วนะว่ารักสนุกไม่ผูกพันธ์ เอาเสร็จก็ตามตื๊อกันอยู่ได้" โซ่บ่นพึมพำ
"เพราะมึงดูดมันส์หรือเปล่าเลยติดใจ ฮ่าๆ" กระทิงเสริม
"ติดใจไม่ว่า แต่ไม่ต้องวุ่นวายมากก็ได้กูไม่ชอบ แล้วกูเป็นนักดนตรีต้องเอนเตอร์เทนชนแก้วกับลูกค้าโต๊ะนั้นโต๊ะนี้ ส่งข้อความมาด่ากู ยาวยิ่งกว่าพระสวดอภิธรรมสามพรรษาอีก"
"เพราะมึงเอาไม่เลือกหรือเปล่าล่ะ"
"นี่กูเพื่อนมึงนะไอ้ห่าาา"
"กูเห็นมึงควงสาวไม่ซ้ำหน้า
ทั้งสองหนุ่มคุยกันตามปกติ ขณะเดียวกันกระทิงก็ล้วงในกระเป๋าสะพายหยิบแท็บเล็ตพิมพ์จนนิ้วสั่น
"มึงก็ขยันทำแต่งาน" โซ่พูด "รวยแล้วมั้ง"
"ก็กูต้องเก็บเงินซื้อคอมพิวเตอร์ใหม่ อันเก่ามันพังซ่อมแล้วก็พังอีก ตอนนี้ยังอยู่ที่ร้าน"
"ทำงานเสริมเป็นแฮกเกอร์อย่างมึงนี่สบายดีนะ แค่แอบเจาะข้อมูลส่งลูกค้าก็ได้เงินมาใช้"
"สบายส้นตีนอะไร ขากูอยู่ในคุกแล้วข้างนึงเนี่ย!"
"เล่นดนตรีกว่าจะได้เงิน แถมยังต้องเมาตลอดอีกเพราะไม่อยากปฎิเสธลูกค้า"
"เรื่องเมามึงเลือกจะแดกเหล้าเองครับ"
เวลาห้าทุ่ม
ร้านเปิดเพลงตามปกติ ซึ่งวันนี้ก็มีผู้คนหลากหลายมาสังสรรค์ โดยเฉพาะกลุ่มนักศึกษาที่อาศัยอยู่ในละแวกใกล้
"เฮ้ยยย! มึงคุยกับแฟนกูเหรอ?" เสียงดังของชายฉกรรจ์ตัวใหญ่ เดินมาพร้อมเพื่อนหลายคนยืนล้อม สายตาเจาะจงเป้าหมายไปยังโซ่ที่ถือแก้วเหล้า "มึงชื่อโซ่ใช่ไหม? กูเห็นในไอดีไลน์อีจ๋าว่ามึงกับมันแอบคุยกัน มึงกล้าดียังไงมายุ่งกับเมียกูว่ะ สงสัยไม่เคยโดนตีน"
- ผู้เขียน
