RUTTASART TALK
คอนโดรัฐศาตร์
ผมนอนแผหลาอยู่บนเตียงหลังจากอาบน้ำเสร็จ เพิ่งจะจบภารกิจส่งโมเดลไปเมื่อวาน เวลานอนก็เพิ่มขึ้นมานิดหน่อยกันตายก่อนหมดอายุขัยพอดี
บางทีผมก็แอบลืมไปเหมือนกันว่าเวลาว่างคืออะไร
อาจารย์เองก็คงจะลืมเหมือนกัน เพราะสั่งงานเหมือนแร็ปสดสิบหกบาร์ แต่ระยะเวลางานสั้นเท่าไม้ขีดไฟ
ก๊อก ก๊อก
ผมหลุดออกจากภวังค์ ละสายตาจากกำแพงด้านบน แล้วเดินไปเปิดประตู
"วัช.."
ยังไม่ทันที่จะได้พูดจาคนตรงหน้าก็โผเข้ามาสวมกอดแล้วดันผมให้เข้ามาด้านในห้อง
อ้อมแขนแกร่งโอบกอดผมอย่างแนบแน่น ใบหน้าคลอเคลียที่ข้างแก้มโดยที่ไม่เอ่ยอะไรสักคำ
ผมเบิกตาโตเล็กน้อย ก่อนจะยกแขนกอดตอบคนตรงหน้าพลางลูบหลังเพื่อปลอบประโลมมันด้วย
"ไง"
"....."
"หายหัวไปทั้งวัน ติดต่อก็ไม่ได้ นึกว่าทิ้งกูไปหาคนใหม่ซะละ"
สิ้นเสียงแซวเล่นของผม ไอ้วัชก็ผละออกแล้วยกยิ้มมุมปาก
คนตัวสูงกว่าดันกายผมให้ติดกับกำแพง วงแขนแกร่งตั้ง
