คณะสถาปัตยกรรม
ผมเดินออกจากตึกคณะพร้อมกับหมุนคอไปมาแก้ปวดเมื่อย ไม่ใช่เพราะนั่งฟังอาจารย์ แต่เพราะผมหามุมแอบงีบจากอาจารย์ต่างหาก
วิชาพรางตัวขั้นสุดยอดของนักจู้คสายหลืบต้องยกให้ผมเลย
"กลับยังไงครับเพื่อน ไอ้วัชมารับอีกปะเนี่ย" แชมป์มันเดินเข้ามากอดคอ ก่อนจะผละออกแล้วยื่นหน้าเข้ามามองใกล้ๆ
"กลับเองดิ" ผมตอบกลับแล้วเดินไปตามริมฟุตปาธ ก้มหน้ามองเท้าแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
"เอ้า ทะเลาะกันหรอวะ"
"เปล่า"
"แล้วทำไมหน้ามึงงอแบบนี้วะ"
"แค่.." แค่คิดถึงปนไม่สบายใจด้วยก็เท่านั้นเอง
ผมที่กำลังจะอ้าปากตอบกลับก็ต้องค่อยๆ ปิดริมฝีปากลง เมื่อรถเก๋งคันไม่คุ้นตามาจอดมาเทียบข้างทางตรงด้านหน้า
พอหันไปมองผมก็เห็นแชมป์มันยืนเลียริมฝีปากด้วยสีหน้ากระหายของหวาน
กระหายของหวานที่ไม่ได้เเปลว่าของหวานจริงๆ
"งั้นเดี๋ยวกูไปก่อน มีนัดทานข้าวกับแม่ว่ะ" มันว่าจบแล้วก็ตบลงบนบ่าผมทีนึง
"แม่หรอวะ"
"อืม แม่ทูนหัวนี
