บทที่ 10 เมื่อรักเราถึงทางตัน 2/2

994 คำ

คนเป็นย่าฟังอย่างนี้ก็เจ็บปวดใจแทนเด็กน้อย ขนาดอายุแค่สามขวบทำไมรู้เรื่องอย่างนี้ “ให้ย่าคุยกับคุณแม่หน่อยได้ไหมลูก” “ได้ฮะ” เด็กชายส่งโทรศัพท์ให้กับมารดาแล้วตักข้าวกินเองคำโต “ค่ะคุณแม่” “ทำไมไปไหนกันสองคน อันตรายนะ” สาวิตรีบ่นก่อนอันดับแรก “ไม่อยากเห็นลูกเศร้าน่ะค่ะ เพราะว่าไม่เคยพาไปเที่ยวที่ไหนเลย เลยมาตั้งแคมป์กันสองคนก็สนุกดี” ดาหลาตอบไปตามตรง “แล้วเรื่องหย่า” “หนูอยากให้คุณแม่เห็นด้วยนะคะ เพราะว่าหนูทนเห็นลูกชายเสียใจร้องไห้กับเขาไม่ไหวอีกแล้ว หวังว่าคุณแม่จะเข้าใจว่า เมื่อเด็กรอคอยความรัก แล้วไม่ถูกรักสักทีมันเป็นยังไง” “เฮ่อ...! คิดดีแล้วใช่ไหม” “ค่ะคิดดีแล้ว ในเมื่อคุณรามิลอยากได้อิสระ ก็ให้เขาเถอะค่ะ มาแอบกินลักกินแบบนี้มันก็จะดูไม่ดี เขาเป็นถึงประธานบริษัท ให้เขาคบกันอย่างเปิดเผยเถอะค่ะ” เธอพูดด้วยเหตุผล เพราะว่าตอนนี้ไม่เหลืออารมณ์ให้รักโลภโกรธและหลงในตัวเขาแล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม