บทที่ 12 พวกเรา...จบกันแค่นี้เถอะ 1/2

1034 คำ

“แม่ฮะ พี่ธันง่วงแล้ว” เด็กน้อยไม่อยากอยู่ใกล้ผู้เป็นบิดาอีก เขาอยากหนีหน้าไปนอนกับแม่ “ได้สิครับ แม่พาไปนอน” ลูกชายเธอช่างได้ใจนัก ง่วงตอนที่เธออยากให้ง่วงเสียจริง “วันนี้เล่านิทานเรื่องอะไรดีฮับ” “เล่าเรื่องตำนานความรักของดวงดาว ดีไหมครับ” ดาหลานึกเรื่องตำนานความรักของดวงดาวญี่ปุ่นเรื่องหญิงทองผ้า กับชายเลี้ยงวัว เด็กชายเฝ้ารอผู้เป็นมารดาเล่านิทานให้ฟังอย่างใจจดใจจ่อ ระหว่างที่ดวงดาวหญิงทอผ้า กับดวงดาวชายเลี้ยงวัวโคจรมาพบกัน ทั้งคู่หลงระเริงในความรัก จนละเลยหน้าที่ จนเรื่องไปถึงหูของกษัตริย์แห่งสรวงสวรรค์ และไม่พอใจอย่างมากจึงจับทั้งคู่แยกจากกัน ให้ไปทำงานคนละฝั่งของทางช้างเผือก เพื่อให้ทั้งคู่กลับมาทำงานดังเดิม แต่เรื่องราวไม่ได้เป็นไปตามที่กษัตริย์ผู้เป็นบิดาของดวงดาวหญิงทอผ้าคาดการณ์ไว้ เพราะหลังจากจับแยกกัน ทั้งคู่ก็โศกเศร้าเสียใจ ร่ำไห้ตลอดวันคืนจนไม่มีกะจิตกะใจไปทอผ้าดัง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม