แต่เมื่อประตูห้องของถูกแง้มออกมา เด็กชายธันวาก็ลุกขึ้นดูทันทีว่าใครเป็นคนเปิด
ชายหนุ่มมองไปยังร่างอีกร่างที่ยังนอนอยู่ คงจะเพลียเมื่อวาน แต่ทว่าลูกชายตื่นแล้วเขาจึงเข้ามาหาลูกแทน
“พี่ธันลงไปข้างล่างกับพ่อไหมครับ”
ธันวาส่ายหน้ากอดอกไม่สนใจคนเป็นพ่อ เขาโกรธพ่อยังไม่หาย เพราะว่าพ่อนั้นไม่สนใจเขาและแม่
“ทำไมละครับ”
“พี่ธันรอแม่ พี่ธันจะอยู่กับแม่”
เสียงคนเป็นลูกทำเอาคนเป็นพ่ออย่างเขารู้สึกหมดหวังทันที แค่เขาละเลยมัวสนใจเรื่องอื่น จากลูกที่ต้องการให้เขารัก กลายเป็นเกลียดเขาไปแล้วเหรอ
“พี่ธันไม่รักพ่อเหรอครับ”
“แม่ไม่รักพ่อแล้ว พี่ธันก็ไม่รักด้วย” เด็กน้อยยืนข้างมารดาเสมอ และตั้งแต่เล็กก็มีเพียงมารดาเท่านั้นที่อยู่กับเขา
“แต่พ่อรักพี่ธันนะครับ”
“ไม่เชื่อ”
“จริงนะครับ”
“พ่อไม่ต้องการให้พี่ธันเกิดมา พ่อไม่ได้รักพี่ธัน” เด็กน้อยจำฝั่งใจตั้งแต่วันนั้น และนั่นทำให้เขาคิดว่าพ่อพ
